maandag 30 november 2015

Gelijkwaardigheid kent een prijs…

Gelijkwaardigheid kent een prijs…
 
Was ik een week geleden nog super enthousiast over een app die audiodescriptie geeft bij films en tv-series, wordt dat enthousiasme in een keer hoppa de grond in geboord. Want zo word je lekker gemaakt met een mogelijkheid om gelijkwaardiger mee te draaien in de maatschappij en zo word je daarvoor weer meteen afgestraft met een prijskaartje. Ik las namelijk dat de app binnenkort waarschijnlijk ca. 5 euro per maand gaat kosten.
En als dat nou de enige was. Maar naast deze app bestaat er ook een die ondertiteling voor kan lezen. Een dienst die verschillende providers gratis aan hun abonnees bieden voor enkele van hun zenders. Maar ben je slechtziend, wil je deze toegankelijke app gebruiken voor zoveel mogelijk zenders? 'Katsjing'...... bijna 6 euro per maand gaat je dat kosten.
Of wat dacht je van de geweldig toegankelijke app die enige tijd geleden werd gelanceerd om je mails te kunnen lezen en verwerken. Natuurlijk kwam ook daar..... na enige dagen de aap uit de mouw en werd er om een maandbedrag gevraagd.
En zo kent gelijkwaardigheid dus een enorme prijs bij elkaar opgeteld. Maar ja de doelgroep is natuurlijk hardstikke vermogend..... een bijbaantje zoeken zal vast niet nodig zijn.....

zondag 29 november 2015

Blinde dropster: Droppakketje leggen...

Blinde dropster: Droppakketje leggen
Droppakketje leggen
Ssssssstttt Preston, niemand zeggen
Deze muts heb ik gemaakt
Hij is geloomd dus niet gehaakt
Hij is van garen.... niet van leer
In deze bushalte leg ik mijn 'dropje neer

zaterdag 28 november 2015

Elfje - Blind

Blind
 
Blind
Niet zien
Of toch wel?
Kijken met je hart
Ziend
 

~ Maritha Roijakkers

vrijdag 27 november 2015

Gedicht - Klein geluk

Klein geluk
 
Je haalt geluk uit kleine dingen
Een lief gebaar, herinneringen
Een vogel zingend op een tak
Een flard muziek, een stuk gebak....
Een kaarsje brandend bij een beeld
Een glimlach die word toebedeeld
Een arm heel even om je schouders
Je broers, je zussen en je ouders
Gewoon die alledaagse kleine zaken
Kunnen jou intens gelukkig maken
 

~ Maritha Roijakkers

donderdag 26 november 2015

Gedicht - De tijd vliegt...

De tijd vliegt...
 
Weer een dag is omgevlogen.
Tjonge, jonge waar blijft de tijd?
Eenmaal knipperen met je ogen.
en je bent al weer een uurtje kwijt....
 

~ Maritha Roijakkers

woensdag 25 november 2015

Gedicht - Sterke meiden

Sterke meiden
 
Sterke meiden... dat zijn wij!
We houden ons recht en vaak zijn we blij.
Maar diep in ons hart toch soms ook wel moe.
En hebben we vragen over waarom, wat en hoe.....
Toch zetten we er dan de schouders weer onder
en vinden de kracht, en dat heet een wonder.
 

~ Maritha roijakkers

dinsdag 24 november 2015

Gedicht - Passant

Passant
 
Passant, onze wegen kruisen
misschien wel elke dag.
Maar het is vandaag toch werkelijk
dat ik je voor het eerst écht zag...
 
Jouw blik ving plots de mijne.
Mijn aandacht werd gepakt.
We spraken zonder woorden.
We hadden stil contact.
 
Wie ben jij wat houd je bezig
wat brengt jou vandaag hier?
Ben je druk met werken,
of onderweg voor je vertier?
 
Em zag jij mij passeren?
Maakte ik ook dát verschil?
Stond voor jou ook even
de wereld een ietsepietsie stil?
 
Passant, onze wegen kruisen
misschien wel elke dag.
Maar vandaag bezorgde jij mij
een brede en welgemeende lach.
 

~ Maritha Roijakkers

maandag 23 november 2015

Heen en weerHeen en weer

Heen en weer
 
Heen en weer..... dat zou de lijfspreuk van NS moeten zijn en..... dat maken ze soms ook waar. Maar helaas niet altijd in positieve zin.
Preston en ik werden vanmorgen verwacht in Duiven. We waren lekker vroeg van huis gegaan zodat we in alle rust konden reizen en misschien hier en daar nog even een kleine plaspauze konden inlassen.
Helaas was de bus die we wilden nemen al wat vroeger vertrokken en misten we de aansluiting op de trein die een half uur eerder zou vertrekken dan ik moest hebben. Geen probleem natuurlijk want we hadden tijd genoeg..... dacht ik.
Terwijl ik zat te wachten hoorde ik wat omroepberichten van problemen op de andere trajecten en ik dacht dat ik weer eens mazzel had. Ik checkte ondertussen nog even mijn reisplanner om te zien hoe het verderop op mijn traject was en..... baalde toen ik zag dat er een probleem was met een brug tussen Nijmegen en Arnhem. Slecht nieuws dus, dat er minder treinen zouden rijden, goed nieuws echter, dat die trein die ik wilde nemen wel zou rijden. Goed dat zou mogelijk wat vertraging gaan opleveren maar moest toch lukken.
Even voor de trein binnen zou komen reed er ineens een andere trein voor mijn neus binnen. Goed opletten dus want ik wilde niet in de verkeerde trein stappen. Ik stond al op om op het perron naar voren te lopen want uit ervaring weet ik dat ze dan de trein daar vaak neerzetten. Ik was net onderweg toen inderdaad de omroep klonk en we naar een heel ander perron gedirigeerd werden. Omdat Preston niet op de roltrap mag en ik de trap al voorbij was besloot ik de lift te nemen. En zo..... haalden we op het nippertje de trein.
Het was giga druk in de trein en ik vond een plekje op de treden van de trap. Preston maakte het zich ondertussen gemakkelijk (ahum) tussen alle benen en tassen. Vlak voor Oss stonden we stil. Ik besloot Preston even in te tuigen want dan zou ik mijn handen tenminste vrij hebben om me vast te houden etc.
Er passeerde ons een trein in de richting van Den Bosch en toen klonk de conducteur over de intercom. Hij had een vervelende mededeling we zouden niet verder gaan maar terug.
De trein begon te rijden maar..... ging toch verder. Wederom klonk de conducteur die nogmaals meldde dat de trein alsnog naar Oss reed maar vanuit daar dan retour zou gaan. Tja dan maar uitstappen. Voor zover dat lukte want het perron leek wel een potje pieren.
De mensen op het perron waren er heilig van overtuigd dat deze trein naar Nijmegen ging. En inderdaad werd het omgeroepen. Dus de mensen die waren blijven zitten of net waren ingestapt konden er weer uit en degenen die net als ik waren uitgestapt konden er weer in.
Nog steeds hoopte ik dat ik verder zou komen. Maar had er ondertussen wel een hard hoofd in. Helemaal toen ik hoorde dat er ondertussen ook nog een kapotte trein op het traject stond.
Ik besloot dat dit vandaag niet ging lukken en dat ik beter terug kon gaan naar Den Bosch. Gelukkig was mijn chef het er mee eens en dus kon ik op zoek naar een retourrit. Het laatste nieuws over de trein waarin ik zat was dat hij naar Nijmegen zou gaan. Ik stapte dus uit en ging door de massa heen naar het andere perron. Terwijl ik met nog heel veel andere probeerde naar de andere kant te komen begonnen de overwegbellen te rinkelen. Een volledig lege trein.... passeerde station Oss in de richting van Den Bosch. Wat hadden we daar graag ingezeten.
Maar gelukkig, enkele minuten later kwam er toch een trein en de berichten waren goed, hij zou naar Den Bosch gaan. We stapten in en het wachten begon. Buiten klonken allerlei berichten maar het leek er op dat we nu eindelijk naar Den Bosch zouden vertrekken.... Helaas.... na bijna een half uur opgepropt in het halletje van de trein te hebben gestaan hoorde ik buiten een omroepbericht voor de machinist van de betreffende trein. En ja hoor..... even later werd er omgeroepen dat..... op het andere perron een 'extra' trein zou vertrekken naar Den Bosch. En dus pakten we ons boeltje weer en gingen terug...... naar de trein waarmee het voor ons allemaal begonnen was. Hoe zo extra?
Het was bijna half 10 toen Preston en ik weer terug waren op station Den Bosch en we snel op zoek gingen naar een bus die ons gewoon weer thuis zou brengen.
 
Je zou er het heen en weer van krijgen....

zondag 22 november 2015

Gedicht - Liedjes

Liedjes
 
Kleine akkoordjes
Enkele woordjes
Mini melodietjes
Verworden tot liedjes
 

~ Maritha Roijakkers

zaterdag 21 november 2015

Gedicht - Beestjes verwennen

Beestjes verwennen
 
Zaterdagochtend,
even niet rennen.
Kan ik gelijk
de beestjes verwennen.
 
Er zat nog een melkrestje
onder in het pak.
Preston die keek al
richting zijn bak.
 
Google had ook al
zijn zinnen gezet,
op een stukje vlees
en dan liefst met wat vet.
 
Shadow keek het
van een afstandje af.
Hij vindt al die poeha
op zaterdag maf.
 
Hij heeft zijn buikje
al lang vol gegeten.
met de heerlijke brokjes
die kattenvoer heten!
 

~ Maritha Roijakkers

vrijdag 20 november 2015

'Piep'......

'Piep'......
 
Vroeger was het eenvoudig..... Het rijmpje leerde ons: "Piep." zei de muis in het voorhuis.
Je kon nog discussieren of het het voor- of achterhuis was maar een ding was zeker..... "Piep." dat zei de muis. Niemand anders.
Nu is dat niet meer zo evident. Tegenwoordig piept alles..... en als het niet piept dan..... gaat regel een in werking en piept het toch.
 
'Piep, piep, piep'... "Ik kruip nog even terug onder de deken hoor!"
'Piep, piep, piep'... : "Ik word gek van dat gepiep.... kom er al uit!
'Piep'... De weegschaal staat aan maar wil ik eigenlijk wel weten wat hij te vertellen heeft?
'Piep, piep, piep'... Niet vergeten mijn medicijnen te nemen.
 
Snel even mijn bevroren boterhammen oppieppen..... en dan op weg.
'Piep'.... Ingecheckt.
'Piep, piep'... Uitgecheckt.
'Pieuiep'.... Probleem met checken. Wat nu?
 
Ik piep trouwens snel even bij de supermarkt binnen voor een paar boodschappen.
Piep, piep, piep, piep, piep, piep....' Snelle kassiere gelukkig.
'Piep'... Pasje mag er in.
'Piep'... Code intoetsen.
'Piep, piep, piep,...'... oh jé pincode vergeten of...... 'piep'... gelukkig ik weet het weer.
'Piep, piep, piep'... Gelukkig.... transactie geslaagd!
'Piep, piep, piep, piep'.... pas op voor die achteruitrijdende vrachtauto.
 
Zag vanmorgen dat mijn medicijnen bijna op waren dus gelijk mijn herhaalrecept even regelen bij de apotheek. En oh ja moet ook nog mijn paspoort ophalen dus daarna nog even naar het stadskantoor.
'Piep'.... het volgende nummer. "Wie kan me vertellen welk nummer nu aan de beurt is?"
'Piep'.... Goed opletten bijna aan de beurt.
'Piep, piep'... "Hé wacht even volgens mij was dat mijn nummer?!"
 
Gelukkig weer thuis. Nu snel mijn eten regelen en nog enkele kleine klusjes.... en dan is het weer gepiept voor vandaag.
'Piep, piep, piep'... mijn magnetron maaltijd is klaar.
'Ping'.... vreemde eend in de bijt.... maar mijn stukje vlees is blijkbaar ook gereed.
'Piep, piep, piep"... zo heb ik ondertussen gelijk de was laten draaien.
'Piep, piep, piep'... en droog is die nu ook.
 
Ik piep snel wat makkelijke kleren aan en kruip zo met een * pieieiep* (reclame) op de bank.
Nou? Vind je het gek dat ik 's avonds nog een 'piep' in mijn oren heb?
Je zou er toch..... ***PIEIEIEP***, ***PIEIEIEP***, ***PIEIEIEP***.....

donderdag 19 november 2015

'Shared space'

'Shared space'
 
'Shared space'.... Op de tekentafel en planologisch waarschijnlijk een pracht concept. Maar nu..... met de ogen dicht.
Ik woon in zo'n wijk. Zo'n wijk waar geen stoepen zijn, of je moet die kleine struikelblokken van een meter of 2 tussen parkeerplaatsen bedoelen. Zo'n wijk waar de tuinen aan de straat grenzen en de overhangende struiken en vooral scherpe takken jou als blinde dus vertellen waar je bent. "Au." Zo'n wijk waar niet twee huizen op een lijn staan maar waar straten dan weer links en dan weer rechtsom kronkelen. Zo'n wijk waar fietsers net als het overige verkeer altijd kiezen voor de kortste route, ook al is dat praktisch over jouw tenen of tussen jou en de hond door. Zo'n wijk waar je de hond uitlaat en de automobilist zijn vehikel al brommend achter je aanduwt alsof hij wil zeggen.... "zie je niet dat je midden op straat loopt?"
 
Of wat dacht je van die pleinen midden in grote steden? Waar kris kras verkeersstromen overheen moeten en waar misschien, door kleuren of andersoortige betegeling, de verkeersstromen enigszins gescheiden worden. Waarop kun je je dan als blinde oriënteren? Wie het weet mag het zeggen.
 
Nee, geef mij dan maar zo'n saaie ouderwetse rechte straat. Met trottoirs aan weerszijden en daartussen in de straat. Waar auto's, fietsen en..... voetgangers gewoon allemaal hun plek kennen. Super saai misschien maar een stuk overzichtelijker. Om het dan maar eens over zicht te hebben.....

woensdag 18 november 2015

Gedicht - Prins op het witte paard

Prins op het witte paard
 
Als jij hier naast me woonde
dan zou ik het wel weten.
Ik zou dan elke ochtend,
beschuitjes met je eten....

 
~ Maritha Roijakkers

dinsdag 17 november 2015

Gedicht - Wet van Murphy

Wet van Murphy
 
Maak je je zorgen over het een....
volgt het andere ook meteen.
 
Nu probeer ik het tij te keren
en Murphy eens wat bij te leren.
 
Ik zet mijn zorgen dus op zij
en plaats daar onzekerheid ook maar bij.
 
En elke kleine zegening tel ik dan
en maak ik tot onderdeel van een groter plan.
 
Dat is hoe dan ook gelukkig zijn,
ondanks angsten groot of klein.
 

~ Maritha Roijakkers

maandag 16 november 2015

Gedicht - Tweeslachtigheid

Tweeslachtigheid
 
Ik loop langs het water en mijn stappen
weerklinken knisperend in het herfsttapijt.
Op het water klinken vogels en eenden
kwetterend als ware het lentetijd.
 
---
 
De natuur kent in zijn eenvoud ,
een fenomenale tegenstrijdigheid.
De mens evenaart in zijn eigen zijn,
de natuur in haar tweeslachtigheid.
 

~ Maritha Roijakkers

zondag 15 november 2015

Gedicht - Ensamble en deuil sont nous.

Ensamble en deuil sont nous.
 
Wij zijn beiden in de rouw
Jij met mij en ik met jou.
 
Je suis solidaire a vous!
Ensamble en deuil sont nous.
 
Ik ben solidair met jou.
Wij zijn samen in de rouw!
 
 
~ Maritha Roijakkers

zaterdag 14 november 2015

Gedicht - Parijs huilt

Parijs huilt...
 
De wereld staat in vuur en vlam.
Hoe kon dit nou gebeuren?
Wat is het dat die gekken drijft?
Waarom, zovelen te betreuren?
 
Er heerst verwarring en verbijstering,
men lijkt volledig lamgeslagen.
Hoe is het allemaal mis gegaan?
En waarom? Dat zijn de vragen.
 
Parijs, de stad gekend van liefde
werd zo maar in het hart geraakt.
De wereld zo vervuld van angst,
van binnenuit kapot gemaakt.
 
Verdwenen is de zekerheid,
weg het veiligheidsgevoel.
Ontwrichting van schijnveiligheid,
dat lijkt in wezen ‘s vijands doel.
 
De gewone man werd hier geraakt,
de willekeur bracht het dichtbij.
Gister voelde je je veilig maar
straks overkomt het jou of mij....
 
Toch weiger ik die angst te voelen.
Ik kies er voor rechtop te staan.
Ik vecht om in vrijheid, gelijkheid en in broederschap,
de toekomst tegemoet te gaan.

 
~ Maritha Roijakkers

vrijdag 13 november 2015

Blinde dropster doet stiekem heeeeeeeeeeel klein dropje.Blinde dropster doet stiekem heeeeeeeeeeel klein dropje.

Blinde dropster doet stiekem heeeeeeeeeeel klein dropje.

Onderweg naar een lange dag op de zaak besloot ik vandaag nog snel een drop te doen.
Halverwege de reis haalde ik dus mijn pakketje tevoorschijn en schoof het op het plankje voor het raam.
Mijn chef zat er bij maar had gelukkig niets gezien... (wat uiteraard niet zo moeilijk is voor een blinde...)
Om hem mee te laten genieten fluisterde ik het hem dus maar even in. En ongemerkt waren we zo al op plaats van bestemming en stapten snel uit.
Dit keer eens niemand die me achterna kwam en dus nu maar afwachten of er een berichtje verschijnt...

donderdag 12 november 2015

Gedicht - GeleidehondGeleidehond

Geleidehond
 
Tjonge, wat heb ik een hondenleven
met weer en wind moet ik weer mee.
Met bussen, treinen of de metro
zelfs in het vliegtuig, over zee....
 
Toen ik pub was kon ik kiezen
gewoon een hond zijn of gaan leren
Had ik dit allemaal geweten
zou ik het gewoon hond zijn, ambiëren.
 

~ Maritha Roijakkers

woensdag 11 november 2015

Gedicht - ProeflesProefles

Proefles
 
"Ik kan het!",
riep de turnster in spé,
toen ze binnen kwam lopen
voor een proeflesje of twee...
 
"Die buitelingen die ze maken
daar op de vloer,
die kan ik vast ook
want ik ben super stoer!"
 
Ze deed dus een oefening
midden op de mat.
Die was nagenoeg perfect
maar toen viel ze toch plat...
 
Onze turnster vol moed
sprong behendig naar de brug.
Maar de sprong ging mis
en dus kaatste ze terug...
 
Ze was knap op de balk
en hield haar evenwicht
tot ze alsnog doorgleed
op haar gezicht...
 
Verderop in de zaal
hingen de ringen.
Wat waren ze hoog.
Ze bleef er naar springen...
 
Ze zag de rekstok,
besloot te gaan zwieren.
Maar dat was toch te zwaar
voor haar arme spieren.
 
Ze deed ook nog een kunstje
met een rode bal,
maar toen ze hem zou vangen
struikelde ze en kwam hard ten val...
 
Midden in de zaal
zag ze de bok.
Ze nam  een flinke aanloop
en belande vol op haar gok...
 
Ze oefende ook
met paard voltigeren,
maar moest eerlijk gezegd
dat trucje nog leren...
 
En zo is helaas
haar kunstje te paard,
net als de rest
in een fiasco ontaard.
 
Beter neemt ze mijn advies
toch maar ter harte
en volgt volgende keer
een proeflesje..... darten....?!

 
~ Maritha Roijakkers

dinsdag 10 november 2015

Limerick - "Ren je rot!"

"Ren je rot!"
 
"Ren je rot!", zijn gevleugelde woorden
die we als kind bijna wekelijks hoorden.
Een vraag werd gesteld,
daarna snel afgeteld,
en dan rennen en hopen dat men punten scoorde!
 
Maar ook heden ten dagen rent men zich nog rot.
Van links naar rechts en van her dus naar hot.....
want in het dagelijks leven,
moet je nog veel meer gas geven,
dat is helaas eenieders 'wereldse lot.
 

~ Maritha Roijakkers

maandag 9 november 2015

Gedicht - Eenvoud

Eenvoud
 
Eenvoudige teksten zeggen het meest
over wat we voor iets voelen.
Omdat iedereen herkent
wat we met simpele woorden écht bedoelen.
 

~ Maritha Roijakkers

zondag 8 november 2015

Limerick - Kattenvoer

Kattenvoer
 
Een hond in Den Bosch liet ons weten.
"Ik wil enkel nog kattenvoer eten.
De smaak is veel fijner.
Al zijn de brokjes wat kleiner.
Snap niet waarom ze kattenvoer heten...."
 
Een Bossche kater vroeg zich daarentegen af.
"Waaraan verdienen wij deze straf?
Die hond hier in huis,
want hij is echt niet pluis.
Hij eet ons voer en dat vind ik maar maf...."
 
Een vogeltje keek al spiedend naar binnen
"Nou dat kun je toch niet verzinnen!
Ligt daar op de grond
een heel grote hond,
met zijn buik rond, als een poesje te spinnen.."
 
“En op het aanrecht zie ik twee katten.
die het blijkbaar niet kunnen bevatten.
De brokjes zijn op
voor hen echt een strop.
Zij moeten nu hóndenbrokken gaan jatten.”

 
~ Maritha Roijakkers

zaterdag 7 november 2015

Gedicht - Inspiratie, motivatie.....Inspiratie, motivatie.....

Inspiratie, motivatie.....
 
Vandaag geen
literaire inspiratie.
Enkel,
creatievemotivatie.
 

~ Maritha Roijakkers

vrijdag 6 november 2015

Songtekst - Don Mercedes - Telefoon

Don Mercedes - Telefoon
 
Je eerste cassettebandjes of elpees die maken natuurlijk enorm veel indruk.
Veel van de muziek die ik nu waardeer vind zijn oorsprong daar nog in. Op een van de elpees stond toentertijd het nummer 'telefoon' van Don Mercedes. Dat was een bekend artiest waar je later nauwelijks meer van hebt gehoord. Hoe vaak heb ik dat lied niet beluisterd en was ik tot tranen geroerd?
Eigenlijk kun je het geen zang noemen natuurlijk want de tekst werd bijna op vlakke toon gesproken. Het was dan ook vooral het verhaal dat ik mooi vond. Al zou je kunnen stellen dat het bijna een klassiek liedje over liefde en liefdesverdriet is, waarvan er natuurlijk honderden of meer zijn, toch raakte het me. Deels omdat ik het simpele rijmschema gevoelsmatig toch mooi en bijzonder vond, deels om de wat monotone bijna gesproken mannenstem tegenover de lieflijke, bijna engelachtige vrouwenstem die in een paar zinnen eigenlijk nog veel meer zei dan de mannenstem....
Ik hoorde de man die alle kans had om achter zijn grote liefde aan te gaan en te proberen haar voor zich terug te winnen, maar die er voor koos zich terug te trekken in zijn verdriet en ellende tegenover de vrouw die een keuze maakte te vertrekken, maar toch de deur nog voor hem openhield en uiteindelijk zelfs koos voor de liefde en de stap terug zette, ondanks alles waarover je natuurlijk als luisteraar niets wist, en ik was geroerd.
Buiten dit nummer van Don Mercedes zijn er meer nummers waarin de telefoon een rol speelt. Op een of andere manier spreken die nummers me heel vaak aan en prikkelen mijn fantasie. In mijn lijstje van favoriete nummers heb ik zo ook nog 'sylvia's mother' van Dr. Hook en '2, 6, 5, 8, 0' van Kim Wilde staan..... en er zijn er vast meer, waar ik nu even niet op kom....

 
Don Mercedes  Telefoon
 
Hard klonk de voordeur bel, de taxi kwam me veel te snel
Je zei alleen nog kort vaarwel, toen was ik alleen
't Ging als zo vaak de laatste tijd steeds maar over een kleinigheid
Zo raakten wij elkaar dan kwijt en waar ben jij nu heen
 
Hallo? Ik ga nu zo naar Schiphol
En over 3 uur vlieg ik weg
 
Toch fijn dat ze heeft gebeld, ik had haar ook nog graag verteld
Hoewel het nu toch niet meer telt, het spijt me allemaal ook
Maar nu zijn wij te ver gegaan, dat maak je niet meer ongedaan
Hoe tranen in m'n ogen staan of komt dat door de rook?
 
Hallo? Kwam jij maar op Schiphol
En over 2 uur vlieg ik weg
 
Ik schenk mezelf een whiskey in hoewel ik daar toch niets mee win
Want het brandt alleen maar binnenin en ik blijf nog even triest
Wat denk jij? 'k Wou dat ik het wist, ik hoor nu pas hoe stil het is
Alsof het hele huis iets mist en het ... verliest
 
Hallo? Ik vertrek nu zo van Schiphol
Over 1 uur vlieg ik weg
 
'k Had allang naar Schiphol moeten gaan en zeggen gaan we hier vandaan
We beginnen weer van vooraf aan, maar nu is het te laat
Misschien was een gebaar genoeg als ik m'n armen om je schouder sloeg
Was je meegegaan als ik dat vroeg? Maar nu is het te laat
 
Hallo? Ik ben nog steeds op Schiphol
Het vliegtuig ging net weg
Alsjeblieft, haal me op van Schiphol
Ik wil zo graag naar huis

donderdag 5 november 2015

Gedicht - "Zoek knappe man!"

"Zoek knappe man!"
 
Preston moet nog één ding leren....
knappe mannen aan te wijzen
die we vast dagelijks passeren
op onze vele reizen.
 
Hij zou met kwispelen die mannen
dan punten kunnen geven,
zodat ik op gevoel
het hoogst haalbare na kan streven.
 
Langzaam voor.... het gaat wel,
sneller voor.... een stuk.
En als hij heel snel gaat?
Dan heb ik écht geluk!
 
-----
 
We zijn een poosje verder
Preston heeft veel bij geleerd.
Dit wordt vast geweldig
en gaat zeker niet verkeerd....
 
We lopen over straat
zijn staart begint te slaan
Ik geef snel het commando
om naar mijn droomprins toe te gaan.
 
Preston leerde vlug
en bracht mij dus terstond
naar de eerste, de beste
en knapste........ grote hond...
 

~ Maritha Roijakkers

woensdag 4 november 2015

Gedicht - Ouders

Ouders
 
Je kwam op de wereld
door je ouders verwacht,
na negen maanden koestering
door je moeder volbracht.
 
Ze hielden je vast,
begeleidden je stappen.
Beschermden je altijd,
bij tegenslagen en klappen.
 
Steeds meer lieten ze los,
lieten ze jou zélf keuzes maken.
Maar vormden bij regen en ontij
toch altijd je baken.
 
Jij stapte steeds verder,
leefde jouw leven,
terwijl zij je steunden
en raad bleven geven.
 
Nog steeds zijn zij er voor je
waarheen je ook gaat.
Je weet ze van binnen
met raad en met daad.
 
Nooit was je alleen
op jouw tocht door het leven.
Zij waren er altijd
om liefde te geven.
 
Jouw sterke ouders
houd ze in ere
koester hun liefde
en blijf die waarderen.
 

~ Maritha Roijakkers

dinsdag 3 november 2015

Gedicht - Pelgrimstocht

Pelgrimstocht
 
Zie de pelgrim op zijn pelgrimstocht
om doelen te bereiken
maar of hij zijn bestemming écht berijkt
dat zal hem moeten blijken.
 
Hij treft veel mensen op zijn pad
die hem allemaal iets leren.
Hij ziet de persoon die hij van binnen is
en leert die ook waarderen.
 
Soms loopt hij gezamenlijk met anderen op
en dan splitsen weer de wegen
maar alle ontmoetingen zijn van nut
en vormen voor hem, hoe dan ook, een zegen.
 
Een stukje van zijn eigen kracht
dat schenkt hij weer aan anderen.
Al die stukjes helpen mee
zijn zelfbeeld te veranderen.
 
Zijn bestemming vindt hij echter niet
het lijkt steeds te verplaatsen.
Als in een spiegel ziet hij hem
in oneindigheid weerkaatsen.
 
Zo blijkt zijn reis het doel te zijn
de waarde van het leven.
Dat is de boodschap die hij krijgt
en anderen nu kan geven.
 

~ Maritha Roijakkers

maandag 2 november 2015

Gedicht - Groot hart

Groot hart
 
Mijn hoofd zit vol met woorden,
fragmenten en met zinnen.
Mijn hart zit vol emoties,van geluk, liefde,
maar ook angsten om te overwinnen.
 
~ Maritha Roijakkers

zondag 1 november 2015

Gedicht - Verlicht

Verlicht
 
Ik kijk naar omhoog en wordt verblijd
door het heerlijke licht dat wordt verspreid.
Ik geniet intens van alle beelden
die me vroeger, vaak verveelden.
Het licht maakt dat ik mijn weg steeds vind
maar soms word ik er ook door verblind.
Ik erken dat 'niets' voor altijd kan zijn
en kies ervoor nú blij te zijn.
Vandaag geniet ik van het licht
want heb ik morgen nog wel zicht?
 

~ Maritha Roijakkers