Krijg het heen en weer....

Krijg het heen en weer....

 

Ging de heenweg nog prima... met 1 bus, 2 treinen , 1 metro en een taxi.... De terugreis van Heenvliet ging iets minder gesmeerd. De bus van Heenvliet naar Spijkenisse kwam mooi op tijd, de metro naar Rotterdam vormde ook geen probleem. Ondanks een aanvaring met een wat knorrige dame haalde ik zelfs mijn overstap op de intercity direct die linea recta naar Breda reed.... om daar, in het zicht van de haven, voor het laatste rode sein, te stranden. "Locomotief kapot,." luidde het door de speaker. En een tijd later klonk... "andere locomotief nu ook kapot." Na een uur had de conductrice het helemaal gehad en besloot in te zetten op evacuatie. Er werd afgesproken dat een andere trein zou stoppen naast de onze en dat wij zouden oversteken. Maar helaas.... op het laatste moment kreeg ze toch geen groen licht voor de actie en moesten we nog even wachten. Gelukkig kon daarna de brug weer opgeruimd worden want de machinist had de boel aan de praat gekregen, trok op en... reed het station binnen. Zo'n 10 minuten na onze aankomst kon ik in de trein naar Den Bosch stappen... Bij Tilburg wilde ik net bellen toen de conducteur langskwam. "Waar wilt u naar toe?" "Naar Den Bosch.", antwoordde ik. "Helaas dan heeft u pech want wij gaan niet verder. Wat bleek.. ook deze trein was stuk. Hij raadde me aan snel naar perron 1 te gaan en zou de conducteur van de trein naar Boxtel vragen daar op me te wachten. Preston en ik in de benen en in record tijd naar het andere perron... waar we nog net de achterlichten van de trein zagen verdwijnen. Dus maar weer op zoek naar info. Ondertussen bleek er een seinstoring tussen Den Bosch en Tilburg en gingen er daar helemaal geen treinen meer. Tja... dan plan... B, C, of was dit ondertussen D? De trein naar Eindhoven genomen. En ondertussen had pa me aangeboden om me van daaruit een lift aan te bieden.
En zo kwamen we uiteindelijk rond een uur of 6 toch nog thuis... niet geheel dankzij de 2 bussen, 5 treinen, 2 metro's en 1 taxi...

Gedicht - XOXOXO Lila Lauter

XOXOXO Lila Lauter

 

Ken je haar nog, Lila Lauter,
Mijn 'prima' huis-en-tuin kabouter?

 

Zij helpt me nog steeds bij het kleden.
Al blijft haar keus nog steeds omstreden.

 

Leven met haar blijft altijd wel apart
want ze is een ietsiepietsie(tje) verward.

 

Ze doet regelmatig hier de vaat
maar dan weet ze niet waar ze het serviesgoed laat.

 

Laatst zocht ik eens naar wat bestek...
dat vond ik in het koelkast eierrek.

 

En toen ik een sok zocht onder het bed,
toen had ze daar een plant gezet.

 

Tussen de kleren in de kast,
werd ik eens met snoep verrast.

 

En ongelogen.... een halve haan
haalde ik pas achter het gordijn vandaan.

 

Ook helpt ze me met andere zaken
zoals de post en bank/girozaken.

 

Zo vond ik muntgeld in de oude sok
en papiergeld lag laatst in de wok.

 

Tja misschien is Lila toch niet zo heel erg handig
en doe ik het zelf weer, heel verstandig.

 

Ik neem de touwtjes dus weer zelf in handen...
voordat we sámen in de goot belanden.

 

Toch bedankt hóór, Lila Lauter
mijn eigen huis-en-tuin kabouter.

 

XOXOXO Lila Lauter...

 

~ Maritha Roijakkers

Gedicht - Pannekoek of pannenkoek...?

Pannekoek of pannenkoek...?

 

"Wilt u een pannekoek of pannenkoek?"

"Nou mevrouw, dat is me om het even..."

"Graag een hartige en een met zoetigheid."

Liefst 3, dat is mijn streven."

 

~ Maritha Roijakkers

Gedicht - Strandag

Strandag

 

Kinderen spelend op het strand
met emmer en schepje in de hand.

 

Terwijl golfjes komen aangerold,
wordt er gebouwd, gerend, gedold.

 

Moeders onder parasol
met de koeltas, lekker vol.

 

De zon die zindert in de lucht.
Meeuwen krijsend in hun vlucht.

 

Een vakantiekiekje van pure pret.
's Avonds voldaan en moe naar huis... en bed.

 

~ Maritha Roijakkers

Gedicht - Laatste in de rij

Laatste in de rij

 

Er zijn van die momenten
dan val je even stil.
Dan keer je in jezelf
en is alleen zijn wat je wil.

 

Je denkt terug aan zo'n sportles
en dat jij niet mee mocht doen
en je voelt je even eenzaan,
een stille echo nog van toen.

 

Of aan lange speelkwartieren
op het schoolplein, achteraan.
En aan bijzondere momenten
waarop jij als laatste steeds bleef staan.

 

Maar nu ben je zoveel sterker
en is alleen zijn toch jouw keus?
Maar in gedachten blijf je klein
en voel jij je telkens weer de kneus.

 

Toch ben je niet alleen.
Er zijn er velen zoals jij!
Zij stonden aan de andere zijlijn
of waren laatsten in húnrij...

 

~ Maritha Roijakkers

Gedicht - Computers....?!

Computers....?!

Men zegt dat een computer
enkel dingen kan doen
die de mens hem heeft geleerd...

Waarom gaat er in het gebruik
dan zo vaak en zo veel
met dat rotding verkeerd?

~ Maritha Roijakkers

Elfje - Laveren

Laveren

 

Laveren
Obstakels negeren
Veilige routes creeren
Linksom of rechtsom passeren
Flaneren

 

~ Maritha Roijakkers

Blinde dropster dropt opnieuw.

Blinde dropster dropt opnieuw.

Het was al weer lang geleden dat ik gedropt had. Telkens nam ik me voor te droppen maar dan vergat ik het pakketje mee te nemen of de mussen vielen van de warmte zowat dood van het dak... en mutsen en sjaals dan neerleggen is ook zowat. Vanmorgen had ik een aha moment en stopte ik 2 kleine pakketjes in mijn tas. Het eerste pakketje legde ik neer in de trein naar
Venlo. Maar toen het er bij aankomst nog lag nam ik het snel weer mee. Ik weet dat er een schoonmaakploeg als een razende door de trein gaat en alles wat losligt zonder pardon in een grote vuilniszak propt. Omdat ik een half uur speling had ging ik eerst op een bankje op het perron zitten. Links en rechts van me zaten mensen voor een trein richting Duitsland en toen die opstonden om in te stappen schoof ik snel het pakketje op de zitting. Daarna vertrok ik met Preston naar de uitgang van het station waar we op het grote bordes nog een plekje zochten op de grote bank. Het was er druk met een grote groep duits sprekende reizigers. Op een onbewaakt moment waarop zij weer iemand begroetten schoof ik weer een pakketje uit mijn tas en een paar minuten later liep ik bijna fluitend richting de taxistandplaats. Wederom een geslaagde dropdag.
Op weg terug kwam ik nog langs het eerste bankje. Het bankje was bezet.... Conclusie... het pakketje was weg of.... iemand zat zeer ongemakkelijk. LOL

Gedicht - Afhankelijkheid

Afhankelijkheid

 

Ik baal er van om hulp te vragen.
ik vind dat echt niet fijn.
Telkens weer te constateren
dat er aan zelfstandigheid toch altijd grenzen zijn.

 

Mensen die zelf hun hulp aanbieden
daar ben ik dankbaar voor.
Maar eigenlijk wil ik het gewoon zelf kunnen
... dan kon ik op eigen tempo door.

 

Nu staat mijn agenda vaak in het teken
van hulpverlening op maat.
en moet ik mezelf weer schikken
als die hulp te wensen laat.

 

Nee het is niet fijn om hulp te vragen
zelfstandigheid is een groot goed.
Toch zal ik me er bij neer moeten leggen
omdat het nou eenmaal nodig is en moet.

 

~ Maritha Roijakkers

Gedicht - Als jij je niet zo lekker voelt

Als jij je niet zo lekker voelt

Als jij je niet zo lekker voelt
dan voel ik met je mee.
Als jij je niet zo lekker voelt
dan zeg ik ook snel "Nee.".

Als jij je niet zo lekker voelt
dan loop ik 's nachts op straat.
Als jij je niet zo lekker voelt
Hoop ik dat het snel weer beter gaat...

Als jij je niet zo lekker voelt
dan staat alles even stil.
tot jij je weer wat beter voelt
want dan weet ik wat ik wil.

Gewoon weer lekker met jou uit
weer lekker naar het veld.
Waar jij kunt spelen naar hartelust.
want dat jij je lekker voelt, dat is wat pas echt telt.

~ Maritha Roijakkers

Gedicht - Tussen twee projecten

Tussen twee projecten

 

Tussen twee projecten
val ik altijd even stil.
Zit ik vol met inspiratie
en weet ik toch niet wat ik wil.

 

Maak ik nog een vest
of wordt het nu een trui?
En ga ik nu voor lace
of weer tricot... lekker lui?

 

Wordt het weer iets groots
of dit keer juist heel klein?
Ga ik voor dikker garen
of kies ik juist voor fijn?

 

Zal ik wel weer breien
of ga ik dit keer haken.
Tja wat een dilemma's...
Wat zal ik nu toch maken?

 

~ Maritha Roijakkers

Gedicht - Het streven

Het streven

 

Mijn streven is niet stilstaan en altijd vooruit
maar soms wordt ik in mijn streven gestuit.
Dan zegt mijn lijf: "Tot hier en niet meer!"
En doen bij voorbaat mijn spieren al zeer
Het is de kunst mijn grens te bewaken
omdat ik andershélemaal geen voortgang kan maken...

 

~ Maritha Roijakkers