Gedicht - Diamant

Diamant

 

In de kern was jij al prachtig,
al was je dat niet aan te zien.
Je bleek nogal ruw met scherpe randjes,
een kiezel grit of kei, misschien?

 

Altijd werd je heen en weer geslingerd,
het leven heeft je nooit gespaard.
Laagjes werden van je weggenomen
maar jouw innerlijk dát bleef bewaard.

 

Je werd geslagen en gemarteld
en heel soms werd je ook gestreeld.
In de tijd, met vele handen,
heeft het lot met jou gespeeld.

 

Dit proces van vele jaren
heeft jou gevormd tot wie je bent
Je bent prachtig voor de buitenwereld
terwijl je in de kern jezelf herkent.

 

~ Maritha Roijakkers