Mona Lisa
Ik kijk naar het doek
en denk... bestond jij ooit heus,
Met die mystieke kijkers,
en die krachtige neus?
Met die licht blozende wangen,
de lippen lichtjes vaneen,
blijf je vragen oproepen
dat voel je meteen.
Zo centraal in het licht
met je handen gevouwen,
is je blik overpeinzend,
lijk je 's werelds lot te beschouwen.
Het leven vergankelijk
maar jij vormt een gegeven
wamt zelfs al blijf jij een mysterie
toch zul je voort blijven leven.
~ Maritha Roijakkers
Geen opmerkingen:
Een reactie posten