Gedicht - Mama

Mama

 

Ze is in stilte gevangen
houdt haar zoon stevig vast,
voelt zich Ontheemd en ontworteld,
door het gemis zo belast.

 

Hoe kan het toch zijn
dat 'zij' er nu niet meer is?
"Mama, ik wil aan oma zeggen
dat ik haar echt héél erg mis..."

 

Het ging veel te snel,
het afscheid te kort.
Waar moet ze nu heen
als het aan zekerheid schort?

 

Want moe was haar baken,
haar licht in de mist.
Degeen die haar kende,
van haar gevoelens echt wist.

 

Intens verdrietig,
door verlies overmand,
loopt ze weer verder
met haar zoon aan de hand.

 

Het joch kijkt zijn mam aan.
Hij herkent haar pijn.
"Mama zal ik nou een beetje...
... jóúw oma zijn?!"

 

~ Maritha Roijakkers