Het is goed, zoals het is...
Ineens stond de hele wereld stil,
en was je aan huis gebonden.
En voordat je het eigenlijk wist,
had je een nieuw normaal gevonden.
Je paste je onmiddelijk aan,
bedacht hoe toch te kunnen werken.
Al was je soms wat angstig toen,
liet je anderen dat niet merken.
En je wende eraan thuis te zijn,
niet steeds alles te moeten.
Al vond je het ook lastig soms
dat je geen anderen kon begroeten.
Maar steeds meer vond je toch de rust,
genoot zelfs van het thuis zijn.
Het voelde al snel prima zo.
Die kleine bubbel, die werd fijn!
Maar mocht je dat wel voelen?
Voldeed je aan de vorm?
Je hoort toch altijd meer te willen?
is sociaal zijn, niet de norm?
Toen ging het leven op een kier
men mocht wat meer naar buiten.
Maar je werkgever zei: "blijf voorlopig thuis.",
dus naar je vrijheid kon je fluiten.
En tja wat wilde je nu eigenlijk zelf?
Wat zei het stemmetje in je hart?
Soms was het dit en dan weer dat,
je voelde je verward.
Maar het is goed, zoals het is,
dein met de golven mee.
Blijf thuis wanneer dat prima voelt
of ga soms, zoals vandaag, een dagje naar de zee.
~ Maritha Roijakkers
Geen opmerkingen:
Een reactie posten