Blinde dropster: Pakketje gedropt..... trein kapot

Blinde dropster: Pakketje gedropt..... trein kapot

 

Vandaag moest ik weer een eind van huis voor mijn werk. Dit keer naar Winterswijk.
Op zich maar 2 treinen maar toch een heel ongunstige route. Je kan reizen via Arnhem en hebt dan een overstap van 23 minuten of... je reist een half uur later via Zutphen en moet een overstap halen in 3 minuten. waarbinnen je het voor elkaar moet krijgen uit te checken bij de ene maatschappij, in te checken bij de andere en ook nog van perron te wisselen.
Je komt dan wel rond dezelfde tijd aan op je eindbestemming maar of je het haalt.... dat valt natuurlijk te betwijfelen want vind maar eens zo snel de trappen, de checkpalen en de trein.
Ik besloot dus om de veilige route via Arnhem heen te nemen.

 

Terug besloot ik wel via Zutphen te gaan en een poging te doen de overstap te halen. Omdat ik niet zo bekend ben in Zutphen belde ik mijn chef en vroeg hem waar ik het best plaats kon nemen in de trein om zo gunstig mogelijk uit te komen voor de trappen. Toen ik hem wat later nog eens belde vroeg hij me voor de grap of ik de trein had laten ontsporen.... Nou.... dat dus niet maar jammer genoeg ging de trein ook niet rijden want de sleutel van de machinist wilde niet meer functioneren. Het eind van het liedje was dat we weer allemaal moesten uitstappen en wachten op de volgende trein. De alternatieve trein via Arnhem... was ondertussen ook geen optie meer want ook die was al foetsie.
Ik kon nog net het pakketje meegrissen wat ik ondertussen (ongezien) ergens had gedropt.

Na een half uurtje wachten kwam de volgende trein. Gelukkig werkte dit keer de sleutel wel en konden we bijtijds vertrekken. En wonderwel reed de trein nog mooi op tijd ook dus met een beetje geluk moest ik de overstap kunnen redden. InZutphen aangekomen haasten met mij meerdere mensen zich richting de checkpalen. In de drukte checkte ik per abuis niet uit bij Arriva maar in bij NS. Ik probeerde het nog allemaal recht te zetten maar een medereiziger vertelde me dat ik nu enkel nog foutmeldingen kreeg. Ze raadde me aan andere palen te zoeken. Gelukkig liep ze (of eigenlijk holde ze) met me mee naar het anddere perron om daar op zoek te gaan naar de checkpalen en de trein. Natuurlijk stond de checkpaal niet vlakbij de trap.... dat zou te makkelijk zijn.... De dame was heel lief en holde met mijn kaart naar de paal om in te checken terwijl ik er achteraan hobbelde. Maar ondertussen werd er al gefloten en klapten naast me de deuren van de trein dicht. Tjonge wat baalde ik. Maar goed niet te snel bij de pakken neerzitten. Ik riep over het perron om de conducteur. "Mogen wij ook nog mee, conducteur?" En wonder boven wonder hadden ze me in de smiezen en hielden de deur voor me open tot ik er in was geklouterd.
Buiten adem konden Preston en ik toen op zoek naar een plek om daar tot Den Bosch bij te komen.

Mijn pakketje zat ondertussen natuurlijk nog weer in mijn tas. Ik besloot het op de bank achter me te leggen. Ik probeerde het in de gaten te houden maar helaas ging er niemand zitten. Dus ook deze dropplek bleek geen succes. En omdat ik me realiseerde dat de trein in Roosendaal weer volledig schoongeveegd zou worden besloot ik wederom het pakketje terug te nemen.

Goed, wat nu? Preston en ik op weg naar de bus. We waren ondertussen beiden bekaf van de lange rit en sjokten over het lange, lange perron van Den Bosch, de trap op, de volle lift in, richting.... de voor ons neus wegrijdende bus. Tja dat kon er natuurlijk ook nog wel bij. Gelukkig waren we al wel in Den Bosch.... het had erger kunnen zijn. LOL.
Uiteindelijk kwam er gelukkig een bus de juiste kant op.  Ik heb Preston zelden zo snel een bus in zien stappen als toen, hij plofte neer op zijn plekje achter de chauffeur en keek tot huis niet meer op of om.

En het pakketje?
Ik heb het net voor ik uitstapte gedropt op mijn zitplaats in de bus! Blijkbaar kun je toch het beste vlakbij huis droppen...