Lourdes mei 2016
We hebben weer een geweldige week Lourdes achter de rug.
Het was er wel een met 'ups ' en 'downs' dit keer. Om met de 'downs' te beginnen, zelden was ik zo ziek, zwak en zielig. Het Noro virus kreeg pap en mij te pakken en we belanden dus helaas op bed. Het goede nieuws? Dit keer kom ik eens niet zwaarder thuis dan toen ik vertrok en ik hoef geen dure ontslakkingskuur te volgen.
Alle gekheid op een stokje. Dat ziek worden was flink balen maar het weegt mijns insziens niet op tegen alle mooie nieuwe herinneringen, ontmoetingen, inspiratie.
We hadden een gezellige groep in ons hotel en er werd dus veel gelachen en gepraat als we met z'n allen bij elkaar zaten. Het weer viel alles mee. Waar vooraf verwacht werd dat ruim driekwart van de vakantie in het water zou vallen bleek het zich te beperken tot een dag. (Toevallig ook nog eens de dag dat ik door het virus geveld was... dus ik heb geen regen gezien.) Het programma was dit jaar heel gunstig voor ons. We hoefden niet van hot naar her te vliegen en de diensten waren op 'christelijke' tijden ingedeeld. Zo zaten we heerlijk rond een uur of 10 aan de grot. En nu eens niet in de regen of koude wind.
Preston stal overal de show. Hij deed het weer geweldig deze week. Hij bleef heel rustig tijdens de vluchten,en gedroeg zich voortreffelijk tijdens de diensten. Het leukste van de diensten vindt hij nog steeds de zegenwensen en dan doet hij dus gelijk uitbundig mee, om zich daarna weer rustig neer te vleien. Ook in het hotel liet hij zich van zijn beste kant zien en zette zijn beste poot telkens voor. Iedereen daar liep dan ook met hem weg en zo kwam het dat op de laatste ochtend alle schoonmaaksters om hem heen stonden op de gang om hem nog een laatste knuffel te geven. Iemand in het vliegtuig verzuchtte in het begin van de week al dat hij graag in Prestons schoenen wilde staan vanwege alle aandacht door voornamelijk het vrouwelijk schoon....
Ik kreeg deze week ook een paar fijne kansen. Ik mocht wederom de rondleiding door Lourdes verzorgen voor onze groep en werd zelfs gevraagd om de voorbeden te doen tijdens de internationale hoogmis. Dat laatste heb ik niet gedaan want dan mis ik toch een essentiele gave.... het zicht. Maar ik vond het al een enorme eer dat ze me vroegen omdat ze me een voorbeeld vonden...
Buiten deze kansen mocht ik ook nog verschillende mensen blij maken met mijn gedichten. Mam heeft het lange gedicht van Bernadette Souberous wat ik een poos geleden heb geschreven voorgelezen en de groep heeft het gedicht 'Werken van Barmhartigheid' dat ik voor het themajaar heb geschreven gekregen tijdens de laatste avond. Het is heerlijk om te merken dat mijn gedichten iets voor anderen kunnen betekenen. Ook mams gedichten bereiken dat doel want we zagen weer heel wat mensen in het Limburgs winkeltje die haar gedichten bekeken en op het vliegveld waren we getuige dat juist haar gedicht 'de Korenaar' werd gebruikt als bedankje voor de vrijwilligers.
Tussen alle bedrijven door heb ik ook nog heerlijk wat zitten loomen in en bij het hotel. Bijna 3 mutsen had ik dit keer klaar. 2 rode heb ik weggegeven. Een van de hotelgasten vond de eerste muts mooi en dus ggaf ik hem aan haar. De tweede gaf ik op de terugweg nog kado aan een van de VNB medewerkers die ons op het vliegveld stonden uit te zwaaien. Zij had me eerder in de week geholpen toen ik voor pap op pad moest om wat boodschappen te halen. Zo kon ik gelijk iets leuks terug doen. Nu ga ik straks nog de laatste hand leggen aan de derde muts. Deze is heel bijzonder want hij is gemaakt met garen dat ik in Lourdes heb gekregen. Een van de medewerksters van het hotel vroeg me of ze me blij kon maken met restjes en kwam gelijk dezelfde dag nog met een zak garen terug. Allemaal leuke gezellige kleurtjes waar ik weer fijne kado's mee kan maken om te 'droppen'. Zelfs in Lourdes gaat ook dat dus gewoon door.
Ondertussen is de koffer uitgepakt en ben ik langzaamaan alle herinneringen een plaatsje aan het geven. Ik moet eerlijk zeggen dat ik nu wel moe ben en dus nog lekker rustig aan doe. Maar het is hoe dan ook weer een enerverende week geweest.
Voor wie dit stuk leest en benieuwd is naar het gedicht 'Bernadette Souberous: hoe een klein mens
groot(s) kan zijn... '
En het gedicht 'Werken van Barmhartigheid'
En wil je mijn gedichten en gedachten volgen dan kun je dagelijks op de hoogte blijven hier of via mijn facebook pagina: https://m.facebook.com/MarithasGedichten/
En als ik dan toch reclame aan het maken ben... Vind je mijn gedichten leuk of denk je dat je er iemand blij mee kan maken? Deel dan alsjeblieft deze pagina of mijn facebookpagina.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten