Gedicht - Gepest

Gepest

Als een grijze muis

bewoog hij zich langs de muur,

als hij maar niet opviel

overleefde hij dit uur.

Hij wist het antwoord op de vraag

maar liet zijn beurt toch gaan

want nu zich laten horen

kwam hem later duur te staan.

Na afloop van de les

zocht hij een plek uit om te schuilen

want zichzelf nu laten zien

dat betekende later huilen.

Toen het al maar stiller werd

besloot hij het toch te wagen

maar was de kust wel veilig

dat bleef hij zichzelf afvragen?

Zo regen de dagen
zich voor hem altijd weer aaneen.
Geen was er zonder spanning,
geen enkel moment.... GEEN.

 

Zijn leven was een hel

fysiek en psychologisch.

Het maakte hem kapot

en God...... wat was dat logisch...!

Hij besloot toen op een dag

dat het zo niet langer kon

en ......

 

Het is dus echt hopen

dat pesters ooit gaan snappen

dat door hun idiote getreiter

ze een ander laten knappen

 

 

~ Maritha Roijakkers