Gedicht - "Wat kun je nog zien?"

"Wat kun je nog zien?"

 

"Ik weet dat je 'blind' bent
maar wat kun je nog zien?"
"Is het licht, is het donker
of wazig misschien?"

 

Tja dat is lastig
en valt moeilijk te zeggen....
Het is een raar fenomeen
en niet echt uit te leggen.

 

Het ene moment is alles
helder en licht.
Je doet een stap verder en....
weg is je zicht.

 

Een zonnige dag
dat is vaak funest
omdat je door al
dat licht wordt gepest.

 

Worden je ogen
geteisterd door licht,
vallen ze zonder pardon
onherroepelijk dicht.

 

En op een wat grijzig
of grauwig moment
vallen contouren weg
zodat je je pad niet herkent.

 

Als je niet goed oplet
loop je dus zo in het water
maar dat herken je dan vast wel
aan het geklater....

 

Waar alles vroeger
vol was met kleuren
kun je die nu
vaak niet meer bespeuren.

 

Vaak kijk je door mist,
alles in nevelen gehuld
en het gemoed past zich aan
en wordt met grijstinten gevuld.

 

Je kunt op straat
geen mens meer herkennen.
Daardoor voel je je eenzaam
en zou je weg willen rennen.

 

Zo wordt je onzeker
en trek je je terug in je schulp.
Dus wil jij als ziende iets doen?
Biedt ons dan je vriendschap en hulp!

 

~ Maritha Roijakkers