Griepprik

Griepprik

 

Gisteren hadden Preston en ik ons jaarlijkse bezoek van de geleidehondenschool.

Natuurlijk heb je dan altijd wat te bespreken. Hier en daar kunnen wat puntjes op de i gezet worden en sommige vragen kunnen opgehelderd worden.

Hoe dan ook was het OK en kregen we dus fiat om weer een jaar verder met elkaar te werken.

 

Vandaag kon Preston weer eens showen hoe goed hij daarin is. Ik kwam er namelijk gisteren laat achter dat ik vandaag de laatste kans had om de griepprik te halen. Balen.... want ik had ze eigenlijk willen bellen om een andere afspraak te maken.

Omdat ik de nieuwe locatie van het gezondheidscentrum nog erg lastig vindt vroeg ik Marleen of ze mee kon. We spraken af om vanavond te gaan.

 

Vanmiddag was ik bijtijds klaar en het weer was niet te grijs. Ik besloot het erop te wagen om toch zelfstandig naar de dokter te gaan. De bus was zo gevonden en de uitstaphalte ook. Daarna werd het dan moeilijk. Ik moet eerst nog een heel stuk van de Simon Stevinweg aflopen om dan bij de grote rotonde over te steken naar de Kooikersweg. Gelukkig had Preston er zin in want hij kent dat stuk omdat we er vaker geweest zijn toen de praktijk nog op de oude locatie zat.

Na de kruising werd het lastig. Er staan verschillende hoge gebouwen maar voor mij slecht te herkennen welke ik dan moet hebben. Ik wist dat het pand een stuk naar achteren stond ten opzichte van de grote weg en probeerde me daar dus op te oriënteren . Ik stuurde Preston dus rechts een parkeerplaats op maar kwam er achteraan achter dat ik verkeerd gegokt had en dat we dus een terrein verder moesten zijn. Toen ik Preston het commando gaf om rechtsom te keren bleef hij met zijn neus toch naar achteren staan. Ik besloot hem te volgen en hij wees me een heel klein slingerpaadje tussen de beide terreinen. We moesten langs een hek af om op het andere terrein te komen en kwamen daar op een hellingbaan die van beneden uit de parkeerkelder kwam. En zo bracht hij me dus al slingerend maar wel heel kordaat bij het gebouw van de huisartsenpraktijk. Wat was ik trots op hem!!!

 

Binnengekomen bleken we nog een half uur te vroeg voor de priksessie. Men bood me aan in de wachtruimte plaats te nemen maar ik besloot bij de balie te blijven staan. Want wie weet hoeveel anderen er straks ook binnenkomen.... 5 minuten nadat ik was binnengekomen passeerde een van de artsen. “Kom je voor de griepprik?”  Dat kon  ik natuurlijk bevestigen. “Nou kom maar even mee. Voor jou kan ik wel een uitzondering maken.”  En zo gebeurde het dat we voor de grote drukte uitbrak weer buiten stonden.

Soms..... heb je ook even een voordeel van je beperking.