Gedicht - Vervagende beelden

Vervagende beelden

 

Langzaamaan vervagen de beelden,
herinneringen aan wat ik ooit, eens, kon zien.
Beetje bij beetje wordt het vervangen,
door heel kleine stukjes... stukjes misschien...

 

Nooit meer is zicht vanzelfsprekend.
Nooit meer beelden... zo maar.
En binnenkort... misschien wel heel snel,
is zien helemaal over en klaar.

 

Ziende blind zal ik, zeker nooit worden,
dat is wat men noemt... écht een feit.
Maar juist als ik niet meer zou voelen
dan raakte ik het zicht pas écht kwijt!

 

~ Maritha Roijakkers