Groot, groter, grootst
Wat is dat toch dat alles steeds maar groter, luxer en volgens zeggen beter moet?
Ik heb ondertussen sterk het vermoeden dat groot, luxer en beter, zelden, en misschien wel nooit voor mij als slechtziende hand in hand gaan.
Neem nou al die verbouwde stations. Ik heb er ondertussen veel zien transformeren in de bijna 15 jaar dat ik ze voor mijn werk frequenteer. Amsterdam, Arnhem, Breda, Delft, Eindhoven, Rotterdam, Utrecht, Tilburg om er maar een paar te noemen. Goed, sommigen waren best wel aan een opknapbeurtje toe maar met een groot blik verf had men mijns inziens al best ver kunnen komen. Maar nee, alles gaat op de schop en men begint helemaal opnieuw.
En dan lijkt het erop dat eerst de ego's een rol gaan spelen en mogen roepen hoe men het meest op zal vallen ten opzichte van anderen. De Efteling is er niets bij. Enorme entrees, giga hallen, bordessen, tot lichteffecten toe, niets wordt vergeten. Of toch wel? Wat betekent dit allemaal voor de reiziger? En vooral wat betekent het voor de niet zo mobiele reiziger, zoals ik?
Zo valt me op dat er in veel van die nieuwe stations enorme afstanden afgelegd moeten worden en dat er veel niveau verschillen zijn. Gevolg is dat er her en der op- en of afstapjes gemaakt zijn of zelfs trappen. Trappen die vervolgens weer dienst gaan doen als verkapte zitplaatsen en daarmee de doorstroming nog eens extra belemmeren.
Waarom bouwt men nieuwe stations niet zoveel mogelijk met gelijkvloerse entrees? We wonen toch in een redelijk vlak land dus het zou, volgens mij, moeten kunnen...
Voor mij als slechtziend reiziger wordt het er in ieder geval niet makkelijker op. Ik zoek me suf in al die enorme hallen. Waar vind ik het beoogde perron, welke lift kan ik nemen, waar is de juiste uitgang. Veel van de hallen zijn qua vorm op zichzelf al moeilijk om je te oriënteren en dan zijn er de laatste jaren ook nog eens een heleboel poortjes en wandjes in geplaatst om te voorkomen dat je zonder inchecken bij de treinen kunt komen. Dit maakt het nog eens een stuk lastiger. Vroeger kon je langs de muren af proberen te gaan ter oriëntatie. De akoestiek klopte dan met de begrenzing. Nu heb je een begrenzing maar het geluid vertelt hele andere dingen. Het wordt alsmaar moeilijker om je weg zelfstandig te vinden..
Gelukkig ben ik een ervaren reiziger en ben ik niet te verlegen om hulp te vragen, want anders.... werd het toch wel heel erg moeilijk.
Ik heb ondertussen sterk het vermoeden dat groot, luxer en beter, zelden, en misschien wel nooit voor mij als slechtziende hand in hand gaan.
Neem nou al die verbouwde stations. Ik heb er ondertussen veel zien transformeren in de bijna 15 jaar dat ik ze voor mijn werk frequenteer. Amsterdam, Arnhem, Breda, Delft, Eindhoven, Rotterdam, Utrecht, Tilburg om er maar een paar te noemen. Goed, sommigen waren best wel aan een opknapbeurtje toe maar met een groot blik verf had men mijns inziens al best ver kunnen komen. Maar nee, alles gaat op de schop en men begint helemaal opnieuw.
En dan lijkt het erop dat eerst de ego's een rol gaan spelen en mogen roepen hoe men het meest op zal vallen ten opzichte van anderen. De Efteling is er niets bij. Enorme entrees, giga hallen, bordessen, tot lichteffecten toe, niets wordt vergeten. Of toch wel? Wat betekent dit allemaal voor de reiziger? En vooral wat betekent het voor de niet zo mobiele reiziger, zoals ik?
Zo valt me op dat er in veel van die nieuwe stations enorme afstanden afgelegd moeten worden en dat er veel niveau verschillen zijn. Gevolg is dat er her en der op- en of afstapjes gemaakt zijn of zelfs trappen. Trappen die vervolgens weer dienst gaan doen als verkapte zitplaatsen en daarmee de doorstroming nog eens extra belemmeren.
Waarom bouwt men nieuwe stations niet zoveel mogelijk met gelijkvloerse entrees? We wonen toch in een redelijk vlak land dus het zou, volgens mij, moeten kunnen...
Voor mij als slechtziend reiziger wordt het er in ieder geval niet makkelijker op. Ik zoek me suf in al die enorme hallen. Waar vind ik het beoogde perron, welke lift kan ik nemen, waar is de juiste uitgang. Veel van de hallen zijn qua vorm op zichzelf al moeilijk om je te oriënteren en dan zijn er de laatste jaren ook nog eens een heleboel poortjes en wandjes in geplaatst om te voorkomen dat je zonder inchecken bij de treinen kunt komen. Dit maakt het nog eens een stuk lastiger. Vroeger kon je langs de muren af proberen te gaan ter oriëntatie. De akoestiek klopte dan met de begrenzing. Nu heb je een begrenzing maar het geluid vertelt hele andere dingen. Het wordt alsmaar moeilijker om je weg zelfstandig te vinden..
Gelukkig ben ik een ervaren reiziger en ben ik niet te verlegen om hulp te vragen, want anders.... werd het toch wel heel erg moeilijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten