Blinde dropster: Rundum hause....
Vandaag heb ik mijn eigen buurt maar weer eens onveilig gemaakt. Vanmorgen werd ik om half 10 verwacht bij de apotheek. Ze zouden me meer informatie gaan geven over de 'medirol', een service waarbij zij voortaan mijn medicatie voor me uitzetten. Op zich kan ik het nog wel zelf maar omdat de verpakkingen nogal eens wijzigen en de braille aanduiding vaak ondergeplakt wordt leek het me goed om hier eens over geinformeerd te worden. Veiligheid, natuurlijk voor alles.
Nou daar zat ik dan mooi op tijd te wachten en.... te wachten..... Helaas was de ruimte voor het gesprek bezet en werd het dus flink later voor we het gesprek konden voeren.
Om het nuttige met het aangename te verenigen had ik een paar pakketjes meegenomen om indien mogelijk te droppen. Het was flink druk maar op een bepaald, hopelijk ongezien, moment lukte het me een zakje naast me op het tafeltje te laten glijden, terwijl ik net deed of ik druk in gesprek was met Preston. Ik wist niet helemaal zeker of er iemand tegenover me zat en probeerde dat uit te vogelen.
Op een bepaald moment stond de vrouw, die dus inderdaad tegenover me had gezeten, op en liep naar de waterkoeler die er stond om een bekertje water te nemen. Ik hoorde het geluid van het apparaat en draaide haar kant op om te vragen of ik er ook een van haar kon krijgen. Ik had namelijk al proberen te ontdekken waar en vooral of het apparaat er nog was. Vroeger stond het in een andere hoek en daar had ik hem dus gezocht...
De vrouw zelf had ook al bedacht dat ik misschien een bekertje wilde en stak deze al naar me uit en terwijl ze dat deed zag ze dat het pakketje dat naast me had gelegen ondertussen op de grond was geschoven. "Is dat van u?", vroeg ze. "Nee", zei ik, zonder blozen. LOL.... ik moest me inhouden om niet te lachen. Ze nam het pakketje op en las het bekende verhaaltje helemaal voor. "Oh, je moet het eventueel melden op de facebook groep die de anonieme sjaal heett", vertelde ze me. Ik besloot het toneelstukje nog wat verder op te voeren en vertelde haar dat ik daar bij 'koffietijd' eens over gehoord had.
We besloten het pakketje te laten liggen en raakten in een leuk geanimeerd gesprek. Een ding is zeker.... het pakketje heeft weer een glimlach op een gezicht getoverd.... dit keer op dat van mij.
Ik heb daar nog een poos gezeten nadat de vrouw weg was. Het pakketje lag er nog steeds. Ondertussen was er iemand komen zitten met een kind dat zich duidelijk niet lekker voelde. Ik hoop dat zij het uiteindelijk opgepakt hebben.... maar of het zo is..... wie weet ga ik dat nog eens lezen.
Ik had nog een ander pakketje bij me gestoken maar dat ging dus ongedropt weer mee naar huis. Dat heb ik zojuist neergelegd op het bankje bij het uitrenveldje hierachter. Daar was gelukkig niets spannends aan... LOL.... geen mens, geen hond te zien... tot ongenoegen van Preston want die had best nog even willen spelen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten