zaterdag 2 mei 2015

Gedicht - MH 17...

MH 17...
 
Zo nodeloos zijn ze uit het leven gerukt
Hun vliegtuig plots van de radar geplukt
 
Ongeloof, verwarring en veel verdriet
als nabestaanden begrijp en vat je dit niet
 
Een onderzoek kwam natuurlijk op gang
maar duurt voor familie toch altijd te lang
 
Wat zeker wel heel veel steun heeft gegeven
is het getoonde respect en diep medeleven
 
Zovelen stonden stil aan de kant
Ademloos, stil, soms hand in hand
 
Maar nu moet men verder hoe zwaar het ook is
want voor hen blijft dat enorme gemis
 
Ik bid daarom dat bij iedere traan
er toch altijd nog iemand naast hen zal staan
 

~Maritha Roijakkers

Geen opmerkingen:

Een reactie posten