Absurditeit: 1 en 1 is minder dan 1
Jaren geleden had ik een gedeeltelijke Wajong uitkering. Ik probeerde zo goed en zo kwaad als dat ging mijn eigen boontjes te doppen en inkomen te verwerven maar moest door mijn handicap toch voor een deel mijn hand ophouden...
Maar toen kwam er het moment waarop een van mijn directeuren me vertelde dat ik mogelijk 400 gulden meer zou kunnen gaan verdienen. Een en ander was nog niet zeker want moest nog overlegd worden met de andere directeur.
Netjes als ik ben... belde ik de uitkerende instantie om hen op de hoogte te brengen van het mogelijke heuglijke nieuws en te vragen wat te doen als dit inderdaad doorgang zou vinden. Maar in plaats van een felicitatie kreeg ik een heel andere boodschap..... Mocht de loonsverhoging inderdaad doorgaan dan zouden zij mijn 'maatman' gaan herberekenen hetgeen tot gevolg zou hebben dat ik... minder arbeidsongeschikt.... verklaard zou worden en daardoor ook minder recht zou hebben op een aanvulling op mijn inkomen. Al met al hing het er om en zou de loonsverhoging van 400 gulden gaan betekenen dat ik er maandelijks niet op vooruit zou gaan maar.... 250 gulden op achteruit.
Hoe zuur was dat? Ik moet al zo knokken om me staande te houden en dan wordt dat nog afgestraft ook!
Aan het eind van het jaar zat er een mogelijke bonus in. Weer belde ik de uitkerende instantie met de mededeling dat dit er mogelijk aan kwam en met de vraag wat te doen. De boodschap die keer was nog verontrustender dan die tevoren. Mocht ik de bonus inderdaad krijgen dan zou ik mijn gehele uitkering die ik dat jaar ontvangen had terug moeten betalen. Gelukkig vond ik al snel daarna een andere job en was het bonusverhaal van de baan.... maar oneerlijk voelde het wel.
Voor mijn nieuwe baan nam ik wederom contact op met de uitkerende instantie en vertelde hen dat ik iets meer zou gaan verdienen en daarmee de aanvulling van hen niet meer aan de orde zou zijn. Ik verwachtte dat men dan de uitkering stop zou zetten. Niets was echter minder waar. "We gaan er van uit dat het U toch niet lukt." was hun boodschap en daarom werd de uitkering voortgezet maar wel op nihil gesteld. Ik moet zeggen dat ik dit wel een heel lompe opmerking vond want zolang als ik kan heb ik mijn eigen boontjes proberen te doppen en zo min mogelijk mijn hand opgehouden.... Maar goed, ik zuchtte een keer diep en ging door.
Na een jaar of 2 ontving ik van de uitkerende instantie, waarvan ik dus geen cent ontving, een heel boos schrijven. Ik had namelijk verzuimd hen mijn overuren door te geven en dus was ik in gebreke gebleven voor mijn uitkering. Conclusie, ze wilden me een boete opleggen. Jongens wat was ik boos want nu was ik er toch echt zeker van dat men er alles aan gelegen was het mij zo moeilijk mogelijk te maken.
Kort daarna heb ik, tegen het advies van de uitkerende instantie in, mijn uitkering laten beëindigen. Het is geen vetpot hier maar voorlopig houd ik me staande en.... heb ik de rust. Maar een ding weet ik zeker 1 en 1 is minder dan 1
Geen opmerkingen:
Een reactie posten