Blinde dropster: geslaagde actie!
Bijna 7 uur 's morgens en Preston en ik zijn onderweg naar de bushalte. Nog snel een sanitaire stop voor hem en.... helaas..... bus gemist. Soms zit het mee en soms zit het tegen. Of is dat wel een tegenvaller? Dit geeft me mooi de kans om weer eens iets in het bushokje neer te leggen.
Daarna staan Preston, en ik alsof onze neus bloedt, rustig te wachten bij de bushalte en komen er een voor een andere reizigers. Ik spits nog wel mijn oren of ik er nog iets over hoor vertellen maar helaas.... niets.
Een halfuurtje later zit ik op een bankje op het station. Ik begin midden op het bankje tussen 2 andere reizigers in. De trein naar Schiphol rijdt binnen en ze staan beiden op om in te stappen. Ik schuif naar de linkerzijde van het bankje en haal een pakketje uit mijn tas wat ik (hopelijk) ongezien achter me schuif. Terwijl er nog een boel reizigers voorbij rennen verplaats ik naar de andere kant van het bankje en... doe wederom weer of mijn neus bloedt. Ik merk op dat er kort daarna iemand aan de linkerkant van het bankje gaat zitten. Er wordt verder niets gezegd. Al snel is ook de plaats tussen ons in bezet en ga ik een geanimeerd gesprek met die nieuwe persoon aan over Preston. Maar ondertussen..... ben ik natuurlijk reuze benieuwd of het pakketje is opgepakt.
Preston vindt het ondertussen wel prima allemaal en ligt lang uitgestrekt voor het bankje waarbij hij demonstratief zijn kop heeft neergelegd op de voet van zijn nieuwe beste vriendin. Of ligt hij misschien om een hoekje te gluren naar het pakketje?
Zojuist thuisgekomen bel ik naar mam en vertel haar dat ze naar de pakketjes mag uitzien op de groep. "Eentje is er al gevonden." zegt ze. Leuk! Ik hoor zo vaak niets over mijn droppingen, laat staan zo snel.
Ik zeg: 'drop' geslaagd!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten