Blinde dropster gaat een eindje om met de hond

Blinde dropster gaat een eindje om met de hond

De laatste tijd kwam het er niet van om te droppen. Niet dat ik niet wilde.... maar de ene keer nam ik me voor te droppen maar vergat een pakketje in mijn tas te stoppen en de andere keer stopte ik het wel in mijn tas maar was zo gefocust op pad dat het bij terugkomst nog in mijn tas zat.
Toevallig had ik vanmiddag mijn moeder aan de lijn (als je van toeval kunt spreken... LOL) en toen hadden we het erover dat het toch echt wel weer tijd werd voor een drop. Ik sprak met haar af dat ik na afloop van ons gesprek gelijk een paar pakketjes in mijn zak zou stoppen om mee te nemen op mijn ronde met de hond. Nog terwijl we zo in gesprek waren zag mijn moeder op de groep de vraag voorbijkomen waar die blinde dropster nou gebleven was. En zo bleek dus.... toeval bestaat niet!
Preston stond ondertussen naast me te kijken. "Hoorde ik daar dat we een lekker stukje om gaan?"
Ik pakte dus snel een paar pakketjes die natuurlijk al klaarlagen en zo gingen we op pad.
Omdat ik nog steeds flink last heb van mijn voet na een langdurige blessure wilde ik niet te ver. We zijn daarom eerst naar het uitrenveldje gegaan. Daar was nog geen hond (of baas) te bekennen en de jongelui die er stonden te chillen stonden met de rug naar het veld. Een mooie gelegenheid dus om even mijn voet rust te geven en..... een pakketje neer te leggen.
Na enkele minuutjes rust liepen we ons gebruikelijke rondje. Helaas daar geen bankjes of andere drop mogelijkheden. Daarom besloot ik maar eens wat nieuws te proberen. Er is daar in de buurt namelijk een dierenparkje waar ik eigenlijk nooit zelfstandig omheen loop. Nu dus wel.... Preston hield me ondanks dat hij los was gelukkig wel in de gaten en kwam zo nu en dan even bij me alsof hij wilde zeggen: "Goed werk baas!"
Ik vond 2 bankjes op mijn speurtocht en..... moest natuurlijk mijn voet ook daar rust geven.... LOL....
Na het droppen van de pakketjes kwam ik weer bij het uitrenveld. Daar waren ondertussen enkele vrienden van Preston aan het spelen en wij sloten ons er natuurlijk gezellig bij aan.  Na een kwartiertje stond een van de baasjes op. Hij liep om het bankje heen en liet mij het zakje zien dat hij gevonden had. "Hier weet jij zeker wel iets van af?!" “Nee hoor!", zei ik want ik wilde voor de andere mensen niet gelijk door de mand vallen natuurlijk.
De andere mensen bekeken ondertussen het pakketje ook. Natuurlijk vonden ze het een leuk gebaar. En ik natuurlijk ook.... gniffel. Ik had moeite om mijn lach in te houden. En vooral toen een van de dames ook nog eens beweerde dat ze ditzelfde pakketje hier gisteren ook al had zien liggen....

Nog even een berichtje voor de baas van Prestons vriendin.... Ik was het natuurlijk wel. En.... het pakketje is jullie van harte gegund!