Afhankelijk zijn

Afhankelijk zijn

Afhankelijk zijn is een van de moeilijkste dingen die er zijn.
Jij hebt de ander nodig. Dat wat hij te bieden heeft heeft dus voor jou enorm veel waarde en voor je gevoel kun jij daar niets 'vergelijkbaars' tegenover zetten. Dat hulp geven voor de ander misschien maar een kleinigheidje is, is vaak moeilijk te bevatten. Voor je gevoel moet je iets teruggeven of terugdoen van gelijke waarde maar dat zal je nooit lukken. Want wat jij zelf te bieden hebt heb je te bieden, je hebt het als het ware over.... en dus heeft het voor jou weinig waarde.
Hoe vreemd ook, iets geven is dus vaak makkelijker als iets krijgen. En zeker als het om hulp gaat.

Daarom blijft hulp vragen dus altijd lastig en ik probeer dat dan ook zoveel mogelijk uit te stellen.
Maar toch zijn er momenten waarop je niet anders kan. Waarop je voor jezelf moet toegeven dat je hier een grens bereikt, dat je véél meer moet investeren dan goed voor je is om het maar een klein beetje acceptabel te maken, laat staan het leuk te houden.

Een van de telkens terugkerende problemen was mijn tuin. Ieder jaar weer moest ik een oplossing vinden.
Ik probeerde dan op handen en voeten zelf zoveel mogelijk op de tast het onkruid te verwijderen en met mijn verjaardag vroeg ik altijd hulp met het winterklaar maken.
Maar toch maakte ik me dan tussendoor zorgen. Wat zou men zeggen van mijn voortuin? Want je wil toch dat het er netjes bij ligt en niet dat passanten er telkens denken dat je wel eens wat aan je onkruid had kunnen doen....
En zo zat ik ook regelmatig 's zomers achter en vroeg me dan af of ik daar wel mensen zou kunnen ontvangen... Niet omdat het een daadwerkelijke bende was.... maar vooral omdat ik in mijn hoofd een bende invulde. Want dat is eigenlijk het grootste probleem, het beeld dat je er zelf van maakt. Met goed zicht kun je zien dat er hier en daar misschien een onkruidje staat. Met slecht zicht voel je misschien hier en daar een onkruidje en dan denk je vervolgens dat dat betekent dat er overal onkruid is.

Maar nu komt het helemaal in orde. Via Platform 073 heb ik iemand gevonden die me gaat helpen. Mijn voortuin heeft hij al helemaal netjes en ook achter komt het binnenkort goed. En.... hij heeft beloofd het ook regelmatig in de smiezen te houden.
Jongens, ik ben daar zo blij mee! En als je dan weet dat ik ook nog eens hulp heb gevonden voor mijn boodschappen..... dan begrijp je dat ik echt super gelukkig ben.

En wat ik ondertussen door schade en schande dus leer, is dat ook ik iets te bieden heb. Misschien niet direct aan de persoon die me nu met dit probleem helpt, maar wel op een ander moment aan een ander die hulp nodig heeft. Mijn luisterend oor, sommige van mijn teksten of mijn creatieve uitspattingen kunnen een ander weer vooruit helpen. En zo is dan uiteindelijk de cirkel toch rond.