Dagpauwoog
Een ieniemienie rupsje
zat daar op een brandnetelblad
lekker in het zonnetje
en dacht "Wie doet me wat?".
Hij wentelde zich nog een keertje
in het warme zonnetje rond
en stak daarbij nog snel
een stukje lekkers in zijn mond.
"Ik laat het mij hier smaken
neem van al het groen hier nog een hapje
want kleine rupsjes moeten groeien
om sterk te worden, dat snap je."
"Een grote rups te worden
ja dat is mijn ware streven."
"Waar iedereen naar opkijkt
die je van angst doet beven."
Tja dat had hij beter niet kunnen zeggen
want daar kwam een vogel aan
en voor dat hij het wist
was het met zijn rust gedaan.
Hij kroop snel een stukje verder
en vermomde zich tot pop
en enkele dagen later
vloog een mooie vlinder, daar uit op.
Toch is zijn wens nog uitgekomen
mensen zien hem zeker gaan
met die hele grote ogen
die achterop zijn vleugels staan.
~ Maritha Roijakkers
Geen opmerkingen:
Een reactie posten