Klein en lelijk
Een van mijn oudste Brabantse klanten was 97 toen ik haar les gaf.
Het was een klein vrouwtje met een spits gezichtje en stem. en ze deed me denken aan zo'n kleine Italiaanse mama!
Ze werd bijgestaan die dag door een vroegere buurjongen, zelf ondertussen een bonk van een vent. Groot, met een ruige baard. Het uiterlijk had een zeebonk niet misstaan.
Je kon merken dat die twee elkaar goed kenden en respecteerden. Ik had bewondering voor de man omdat hij zo voor zijn oude buurvrouwtje klaarstond.
De communicatie tussen die twee was doorspekt met grappige kwinkslagen en steken onder water. Het zou een getrouwd stel niet hebben misstaan. Ze hadden hardstikke lol met elkaar.
Op een bepaald moment zei die grote man tegen dat kkleine vrouwtje: "'t is da ge zo klein bent en zo lelik, anders zou ik met oe trouwen."
Waarop dat kleine vrouwtje haar hand razendsnel ophief en hem een draai om zijn oren gaf.
Wat een lol hadden die twee!
En wat een lol had ik......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten