Het kleinste kamertje....
Wat ik nou het moeilijkst vind op al mijn omzwervingen? Dat zijn toiletten.
Hoe klein zo'n 'kleinste kamertje' ook is, er is altijd veel te zoeken.
Eerst moet je zo'n toilet überhaupt vinden. Dan zoek je het licht om je toch nog enigszins bij te laten schijnen. Dan moet je de boel verkennen want de ene keer benader je de pot van de zijkant, de andere keer frontaal. Het ene hokje is klein, een ander weer een balzaal. En waar is dat papier? (Natuurlijk altijd op....) En heb je dit alles op de tast gevonden zonder al die leuke snuisterijen ook nog eens van hun plek te stoten , of je schenen te schampen aan de prullenbakjes etc. .... dan moet je nog de knop, het touw of andere doortreksysteem zien te vinden.
Al met al dus een fikse speurtocht op de vierkante meter.
Ook in de trein is het niet altijd makkelijk. Al verkies ik die (meestal niet al te frisse hokjes voor de station wc’s met hun poortjes of codes die weggestopt zijn in de onmogelijkste uithoeken.)
Vanmorgen was het ook weer spannend. In zo'n luxe intercity met van die 'launge'banken moest ik toch even een sanitaire stop maken. Ik ging dus op de tast op zoek naar een toilet. Op het eerste balkon niets te vinden, aan de andere kant ook geen klink of hendel.... en ook op het volgende balkon niets. "Vreemd" dacht ik.... "hier moet er toch ergens een zijn." Een medereiziger bracht uitkomst. Dit was zo'n nieuwerwets toilet met een knop die een halve meter naast een klinkloze deur is geplaatst. Je moet op de knop duwen en de deur gaat open. Maar daar kwam de volgende uitdaging. Hoe werkt dat daarbinnen... Precies op dat moment kwam de conducteur net langs. "Conducteur, ik heb een vraag." "Hoe werkt dat hier met die wc?"
Hij legde me uit dat er halverwege de zijkant van het compartiment 2 knoppen waren te vinden. Een om de deur te sluiten en de ander om die te vergrendelen. OK.... dan moest het maar. Maar voor de zekerheid vroeg ik nog wel of de conducteur toch even in de buurt wilde blijven.... voor het geval dat.
Ik sloot de deur en duwde zelfs op de vergrendelknop. 'Klik' hoorde ik. En buiten hoorde ik de conducteur brommen, "Hoort u wel?" "Nu is hij dicht."
Gelukkig ging de deur even later ook weer netjes open en kon ik op zoek naar een volgende knop.... want tja niet iedereen hoeft te weten… dat ik hier ben geweest.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten