De kijkdoos

De kijkdoos (kijkdoos) Juf zei: "We gaan een kijkdoos maken." "Leg je boeken maar opzij." "Hebben jullie, zoals afgesproken, allemaal een schoendoos bij?" Ik had een hele grote in moeders kast gevonden. Ik vroeg of ik hem hebben mocht, ... zij vond dat stiekem zonde... Ik maakte eerst een gat waar ik door kon kijken. Daarna kon ik gaan versieren, zodat het op een bos ging lijken. Van karton maakte ik de bomen met wijd uitstaande takken. Een kruin van crêpepapier en een wolk van blauwe, plastic zakken. Van kurk en ijsco stokjes maakte ik mooie hekken. Ik strooide gras en zand om de bodem te bedekken. Ik tekende nog bloempjes en vogels bovendien. Nu is de kijkdoos klaar... "Wil jij hem misschien zien?" ~ Maritha Roijakkers

Oude vriendjes... Het was een poos geleden dat ik mijn vriendjes had gezien. Woonden ze nog bij de plint of waren ze verhuisd, misschien? Dus zocht ik naar hun deurtje en drukte op de bel. Ik hoorde een zacht getinkel en daar stond het stel al snel. Ze kwamen op de koffie om lekker bij te praten. En we dronken ook een borrel dat konden we niet laten. We spraken over oorlog, over vrede, er was zoveel gebeurd. Over hoop, geloof en liefde, over gemis dat werd betreurd. Hun dochter was vertrokken. Ze had een eigen plint gezocht. Haar deurtje werd geschilderd en haar uitzet snel gekocht. Maar iedere zondag komt ze eten. Ze brengt haar was dan mee. Want wat is het stiekem handig als mam die strijkt... joechee! Ook zoonlief wil op kamers maar een eigen stek, durft hij niet aan. Daarom heeft hij besloten zijn bed nog bij hen te laten staan. Soms is hij echter foetsie dan slaapt hij bij zijn lief. Maar net als zijn grote zus geniet hij van zijn moeders groot gerief. Ook hij komt thuis op zondag en neemt zijn schat dan mee. En dan zitten ze met zijn allen aan de grote dis, tevree. Het feetje zorgt voor lekkers, schept hun borden lekker vol. Ze maakt soepen, stamppot, toetjes niets is haar te dol. Het ventje kijkt dan genietend over zijn krentenneusje naar zijn kroost. Hij is volmaakt gelukkig als hij op de toekomst proost. Het was fijn om bij te praten met het ventje en zijn feetje. Ze zijn nu weer naar huis en stiekem mis ik ze een beetje. ~ Maritha Roijakkers