Gedicht - Verpakkings misère

Verpakkings misère

 

De grootste misère
van het dagelijks bestaan
zijn volgens mij alledaagse verpakkingen
die niet open willen gaan.

 

Soms gesloten als een oester,
je komt er niet in
en als het toch lukt ze open te krijgen
is het, al lang, uit met je zin.

 

Stel je wilt een koekje gaan eten,
opent heel snel de doos,
dan vind je daarin nog een verpakking
wat een gedoe... het maakt velen boos.

 

En na de dop van je melk?
Vind je Nog een lipje voor straf.
En als je voorzichtig gaat trekken
trek je dat rotding er af.

 

En hoe irritant is dat plastic
dat naadloos kadootjes omsluit?
Zelfs met een schaar of je tanden
krijg je het er nooit écht makkelijk uit.

 

Zakken die lijken best handig.
Dan denk je: "Dit is pas gemak."
Dan ga je bovenaan trekken
en scheurt, van onder, je zak.

 

Alle flessen zijn naadloos gesloten
de doppen zitten potdicht.
Ze zijn niet open te krijgen
voor mensen met last van 't gewricht.

 

En voor mij als rasechte blinde
zijn blikken vast niet bedoeld,
want hoe weet je wat voor voedsel er in zit
als je enkel de buitenkant voelt?

 

Tja... was ik een ontwerper
dan had ik een plan.
ik ontwierp een verpakking
die zichzelf, als 'Sesam' openen kan...

 

~ Maritha Roijakkers