donderdag 9 maart 2017

Gedicht - Handen

Handen
 
De handen nu zo broos en teer
lichtjes trillend als een veer.
Tijd beschreven in de lijnen,
die nooit meer van hun plaats verdwijnen.
 
Eerder sterk vol levenskracht,
werd strelend, heel veel leed verzacht.
Ze stonden bij, ze gaven troost,
aan haar partner, aan haar kroost.
 
De handen oud vol wijsheid nu,
berustend in de warme schoot.
Hoe klein ook hun bewegin is,
de zeggenschap blijft altijd groot.
 

~ Maritha Roijakkers

Geen opmerkingen:

Een reactie posten