vrijdag 16 september 2016

Gedicht - Klei

Klei
 
Ik voel me soms net een stuk klei;
hier wat af en daar wat bij.
Iets te droog, wat vocht aanbrengen,
misschien opnieuw beginnen met het mengen.
Het geheel moet luchtig, homogeen
niet goed gemengd, merk je meteen.
Dwingende handen, heel flink kneden,
vermengen van historie met het heden.
Opgerold, weer uitgevouwen,
trachten er iets mee te bouwen.
Soms met geweld, dan zacht gewreven,
iets moois maken, is het streven.
Inspiratie en motivatie doen creëren
en wat het brengt... zal tijd je leren.
 

~ Maritha Roijakkers

Geen opmerkingen:

Een reactie posten