Heen en weer
Heen en weer..... dat zou de lijfspreuk van NS moeten zijn en..... dat maken ze soms ook waar. Maar helaas niet altijd in positieve zin.
Preston en ik werden vanmorgen verwacht in Duiven. We waren lekker vroeg van huis gegaan zodat we in alle rust konden reizen en misschien hier en daar nog even een kleine plaspauze konden inlassen.
Helaas was de bus die we wilden nemen al wat vroeger vertrokken en misten we de aansluiting op de trein die een half uur eerder zou vertrekken dan ik moest hebben. Geen probleem natuurlijk want we hadden tijd genoeg..... dacht ik.
Terwijl ik zat te wachten hoorde ik wat omroepberichten van problemen op de andere trajecten en ik dacht dat ik weer eens mazzel had. Ik checkte ondertussen nog even mijn reisplanner om te zien hoe het verderop op mijn traject was en..... baalde toen ik zag dat er een probleem was met een brug tussen Nijmegen en Arnhem. Slecht nieuws dus, dat er minder treinen zouden rijden, goed nieuws echter, dat die trein die ik wilde nemen wel zou rijden. Goed dat zou mogelijk wat vertraging gaan opleveren maar moest toch lukken.
Even voor de trein binnen zou komen reed er ineens een andere trein voor mijn neus binnen. Goed opletten dus want ik wilde niet in de verkeerde trein stappen. Ik stond al op om op het perron naar voren te lopen want uit ervaring weet ik dat ze dan de trein daar vaak neerzetten. Ik was net onderweg toen inderdaad de omroep klonk en we naar een heel ander perron gedirigeerd werden. Omdat Preston niet op de roltrap mag en ik de trap al voorbij was besloot ik de lift te nemen. En zo..... haalden we op het nippertje de trein.
Het was giga druk in de trein en ik vond een plekje op de treden van de trap. Preston maakte het zich ondertussen gemakkelijk (ahum) tussen alle benen en tassen. Vlak voor Oss stonden we stil. Ik besloot Preston even in te tuigen want dan zou ik mijn handen tenminste vrij hebben om me vast te houden etc.
Er passeerde ons een trein in de richting van Den Bosch en toen klonk de conducteur over de intercom. Hij had een vervelende mededeling we zouden niet verder gaan maar terug.
De trein begon te rijden maar..... ging toch verder. Wederom klonk de conducteur die nogmaals meldde dat de trein alsnog naar Oss reed maar vanuit daar dan retour zou gaan. Tja dan maar uitstappen. Voor zover dat lukte want het perron leek wel een potje pieren.
De mensen op het perron waren er heilig van overtuigd dat deze trein naar Nijmegen ging. En inderdaad werd het omgeroepen. Dus de mensen die waren blijven zitten of net waren ingestapt konden er weer uit en degenen die net als ik waren uitgestapt konden er weer in.
Nog steeds hoopte ik dat ik verder zou komen. Maar had er ondertussen wel een hard hoofd in. Helemaal toen ik hoorde dat er ondertussen ook nog een kapotte trein op het traject stond.
Ik besloot dat dit vandaag niet ging lukken en dat ik beter terug kon gaan naar Den Bosch. Gelukkig was mijn chef het er mee eens en dus kon ik op zoek naar een retourrit. Het laatste nieuws over de trein waarin ik zat was dat hij naar Nijmegen zou gaan. Ik stapte dus uit en ging door de massa heen naar het andere perron. Terwijl ik met nog heel veel andere probeerde naar de andere kant te komen begonnen de overwegbellen te rinkelen. Een volledig lege trein.... passeerde station Oss in de richting van Den Bosch. Wat hadden we daar graag ingezeten.
Maar gelukkig, enkele minuten later kwam er toch een trein en de berichten waren goed, hij zou naar Den Bosch gaan. We stapten in en het wachten begon. Buiten klonken allerlei berichten maar het leek er op dat we nu eindelijk naar Den Bosch zouden vertrekken.... Helaas.... na bijna een half uur opgepropt in het halletje van de trein te hebben gestaan hoorde ik buiten een omroepbericht voor de machinist van de betreffende trein. En ja hoor..... even later werd er omgeroepen dat..... op het andere perron een 'extra' trein zou vertrekken naar Den Bosch. En dus pakten we ons boeltje weer en gingen terug...... naar de trein waarmee het voor ons allemaal begonnen was. Hoe zo extra?
Helaas was de bus die we wilden nemen al wat vroeger vertrokken en misten we de aansluiting op de trein die een half uur eerder zou vertrekken dan ik moest hebben. Geen probleem natuurlijk want we hadden tijd genoeg..... dacht ik.
Terwijl ik zat te wachten hoorde ik wat omroepberichten van problemen op de andere trajecten en ik dacht dat ik weer eens mazzel had. Ik checkte ondertussen nog even mijn reisplanner om te zien hoe het verderop op mijn traject was en..... baalde toen ik zag dat er een probleem was met een brug tussen Nijmegen en Arnhem. Slecht nieuws dus, dat er minder treinen zouden rijden, goed nieuws echter, dat die trein die ik wilde nemen wel zou rijden. Goed dat zou mogelijk wat vertraging gaan opleveren maar moest toch lukken.
Even voor de trein binnen zou komen reed er ineens een andere trein voor mijn neus binnen. Goed opletten dus want ik wilde niet in de verkeerde trein stappen. Ik stond al op om op het perron naar voren te lopen want uit ervaring weet ik dat ze dan de trein daar vaak neerzetten. Ik was net onderweg toen inderdaad de omroep klonk en we naar een heel ander perron gedirigeerd werden. Omdat Preston niet op de roltrap mag en ik de trap al voorbij was besloot ik de lift te nemen. En zo..... haalden we op het nippertje de trein.
Het was giga druk in de trein en ik vond een plekje op de treden van de trap. Preston maakte het zich ondertussen gemakkelijk (ahum) tussen alle benen en tassen. Vlak voor Oss stonden we stil. Ik besloot Preston even in te tuigen want dan zou ik mijn handen tenminste vrij hebben om me vast te houden etc.
Er passeerde ons een trein in de richting van Den Bosch en toen klonk de conducteur over de intercom. Hij had een vervelende mededeling we zouden niet verder gaan maar terug.
De trein begon te rijden maar..... ging toch verder. Wederom klonk de conducteur die nogmaals meldde dat de trein alsnog naar Oss reed maar vanuit daar dan retour zou gaan. Tja dan maar uitstappen. Voor zover dat lukte want het perron leek wel een potje pieren.
De mensen op het perron waren er heilig van overtuigd dat deze trein naar Nijmegen ging. En inderdaad werd het omgeroepen. Dus de mensen die waren blijven zitten of net waren ingestapt konden er weer uit en degenen die net als ik waren uitgestapt konden er weer in.
Nog steeds hoopte ik dat ik verder zou komen. Maar had er ondertussen wel een hard hoofd in. Helemaal toen ik hoorde dat er ondertussen ook nog een kapotte trein op het traject stond.
Ik besloot dat dit vandaag niet ging lukken en dat ik beter terug kon gaan naar Den Bosch. Gelukkig was mijn chef het er mee eens en dus kon ik op zoek naar een retourrit. Het laatste nieuws over de trein waarin ik zat was dat hij naar Nijmegen zou gaan. Ik stapte dus uit en ging door de massa heen naar het andere perron. Terwijl ik met nog heel veel andere probeerde naar de andere kant te komen begonnen de overwegbellen te rinkelen. Een volledig lege trein.... passeerde station Oss in de richting van Den Bosch. Wat hadden we daar graag ingezeten.
Maar gelukkig, enkele minuten later kwam er toch een trein en de berichten waren goed, hij zou naar Den Bosch gaan. We stapten in en het wachten begon. Buiten klonken allerlei berichten maar het leek er op dat we nu eindelijk naar Den Bosch zouden vertrekken.... Helaas.... na bijna een half uur opgepropt in het halletje van de trein te hebben gestaan hoorde ik buiten een omroepbericht voor de machinist van de betreffende trein. En ja hoor..... even later werd er omgeroepen dat..... op het andere perron een 'extra' trein zou vertrekken naar Den Bosch. En dus pakten we ons boeltje weer en gingen terug...... naar de trein waarmee het voor ons allemaal begonnen was. Hoe zo extra?
Het was bijna half 10 toen Preston en ik weer terug waren op station Den Bosch en we snel op zoek gingen naar een bus die ons gewoon weer thuis zou brengen.
Je zou er het heen en weer van krijgen....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten