'Shared space'

'Shared space'

 

'Shared space'.... Op de tekentafel en planologisch waarschijnlijk een pracht concept. Maar nu..... met de ogen dicht.

Ik woon in zo'n wijk. Zo'n wijk waar geen stoepen zijn, of je moet die kleine struikelblokken van een meter of 2 tussen parkeerplaatsen bedoelen. Zo'n wijk waar de tuinen aan de straat grenzen en de overhangende struiken en vooral scherpe takken jou als blinde dus vertellen waar je bent. "Au." Zo'n wijk waar niet twee huizen op een lijn staan maar waar straten dan weer links en dan weer rechtsom kronkelen. Zo'n wijk waar fietsers net als het overige verkeer altijd kiezen voor de kortste route, ook al is dat praktisch over jouw tenen of tussen jou en de hond door. Zo'n wijk waar je de hond uitlaat en de automobilist zijn vehikel al brommend achter je aanduwt alsof hij wil zeggen.... "zie je niet dat je midden op straat loopt?"

 

Of wat dacht je van die pleinen midden in grote steden? Waar kris kras verkeersstromen overheen moeten en waar misschien, door kleuren of andersoortige betegeling, de verkeersstromen enigszins gescheiden worden. Waarop kun je je dan als blinde oriënteren? Wie het weet mag het zeggen.

 

Nee, geef mij dan maar zo'n saaie ouderwetse rechte straat. Met trottoirs aan weerszijden en daartussen in de straat. Waar auto's, fietsen en..... voetgangers gewoon allemaal hun plek kennen. Super saai misschien maar een stuk overzichtelijker. Om het dan maar eens over zicht te hebben.....