Gedicht - Tot ooit...

Tot ooit...

 

Jij liep mijn wereld binnen
en ineens stond alles stil.
Ik kon enkel nog maar voelen,
mijn hart sprong plots op til.

 

Waar was jij al die tijd,
tot dan toe in mijn leven?
Jij bleek mijn andere helft,
het 'ons' om na te streven.

 

We hoefden niet te praten
want we waren gewoonweg één.
Had ik verdriet of pijn,
dan wist jij dat meteen.

 

Wat hebben we genoten,
van de liefde voor elkaar.
Twee handen op een buik,
van nature uit een paar.

 

Ik weet het echt heel zeker,
dit is wat God bedoelde.
en nooit zal ik vergeten,
hoe dat één-zijn met jou voelde.
 
Ik zal je voor altijd missen,
óns vergeten zal ik nooit.
En een ding weet ik zeker...
ik zie je weer.... Tot ooit!

 

~ Maritha Roijakkers