Favoriet vriendje

Favoriet vriendje

 

Preston kan heel goed zijn werk doen..... tot we op station Eindhoven komen. Daar is hij gelijk heel enthousiast, en neemt zonder commando aan dat we naar de vooruitgang van het station moeten. We gaan als een speer richting de trap, die hij nog wel netjes aangeeft, om na een supersnelle afdaling gelijk de pas naar de voorzijde links in te zetten. Ik moet er altijd goed aan denken om daar nog uit te checken want waar hij dat bij andere stations meestal uit zichzelf wel aangeeft, dreigt hij er in zijn enthousiasme in Eindhoven zo aan voorbij te stuiven.
Buitengekomen steken we snel over naar het tussenliggende stoepje waar Preston dan alle aankomende auto's afspeurt naar die éne.....
En dan...... is meneer bijna niet te houden. Zijn kwispelende staart maakt overuren en als ik niet oplet staat hij op zijn beide achterpoten rechtop tegen mijn pa. Zijn favoriete vriend is er!
Hij springt vlot de auto in, begroet mijn moeder en ploft tevreden neer op de achterbank.

Zo'n dagje met mijn ouders vindt hij fantastisch, dat kun je merken. Het werken..... tja dat is op zo'n dag iets anders. Het liefst loopt hij als een schoothondje achter mijn pa aan en.... oh ja..... daar loop ik dan achteraan. En als ik toch op mijn strepen sta en hem aanmaan door te lopen dan blijft hij continu omkijken om zich er toch van te verzekeren dat zijn 'grote' vriend ons nog wel volgt.
Als mijn ouders me na zo'n dag thuisbrengen dan gaat er bij Preston blijkbaar een knop om.... Hij komt binnen, ploft op zijn mand en sluit tevreden zijn ogen. En nog voor mijn ouders weg zijn ligt hij al weer dromend na te genieten van de ontmoeting met zijn favoriete vriend.

 

"Preston, we gaan!"...... geen reactie....