Waarom Lila Lauter?
Allereerst is Lila Lauter natuurlijk een lollig gedicht. Maar voor wie het wil zien gaat de inhoud natuurlijk veel verder.
Alles wat in het gedicht op ludieke wijze aangestipt wordt is gebaseerd op mijn dagelijks leven.
Alles wat in het gedicht op ludieke wijze aangestipt wordt is gebaseerd op mijn dagelijks leven.
Om er zoveel mogelijk van verzekerd te zijn dat je niet met grote vlekken in je kleding rondloopt moet je uiteraard regelmatig je kleding wassen.
Het bedienen van wasmachine en droger is echter niet zo vanzelfsprekend als dat voor een ander is. Als je mazzel hebt zoals ik vind je een machine met een draaiknop waarbij je tikjes voelt bij het draaien. Liefst heb je dan een voelbare knop en anders moet je met markeerpasta aan de slag om in ieder geval wat beginposities vast te kunnen leggen. En daarna moet je, met hulp natuurlijk, een soort handleiding voor jezelf maken om hopelijk aan het eind van het verhaal je kleding netjes en gaaf weer tevoorschijn te halen.
Het strijken van kleding probeer ik eigenlijk altijd zoveel mogelijk uit te sluiten door kreukvrije materialen te kiezen maar uiteraard ontkom je er niet altijd aan. Dan is het natuurlijk zaak om heel gefocust te werken zodat je je niet brandt en ook je kledingstuk niet ruïneert.
Ligt je kleding eenmaal in de kast dan is het wel zaak dat je weet wat je hebt en waar je het hebt neergelegd. Alles in mijn kast heeft zo zijn eigen plek, spijkerbroeken hier, truien daar, shirts met korte mouwen weer op een andere plek dan de shirts met lange mouwen etc. En van alles probeer je aan de vorm en materialen zoveel mogelijk te onthouden wat de kleur is om geen flater te slaan bij het combineren.
Kleur is bij mij ondertussen best een lastig verhaal. Op heel heldere dagen waarin ik lekker in mijn vel zit wil het me soms nog even lukken een kleur te zien maar er hoeft maar iets aan de ideale omstandigheden te wijzigen of.... ik zie het niet meer. Met als gevolg dat ik soms heilig overtuigd ben van een kleur en er later achter kom dat van die kleur helemaal geen sprake is. Zo heb ik een hele poos gewerkt aan een groene trui die bij navraag uiteindelijk blauw bleek te zijn.....
Doordat ik die kleuren niet meer zie moet ik dus ook heel goed opletten dat mijn sokken en schoenen matchen. Voor de sokken heb ik heel handige rubbertjes die ze als paar in de was goed bijeen houdt en voor wat betreft de schoenen moet ik er dus altijd voor zorgen dat ik ze precies op de juiste plek en volgorde terugzet. Zo staan mijn bruine schoenen altijd links en de grijze rechts. Eens nam ik met een nog slaperige kop een bruine en een grijze schoen. Omdat ik altijd schoenen van hetzelfde merk draag had ik het niet in de gaten. Gevolg was dat iemand me later op de dag vroeg of het zo hoorde te zijn..... wat ik uiteraard beaamd heb.... LOL.
Het bedienen van wasmachine en droger is echter niet zo vanzelfsprekend als dat voor een ander is. Als je mazzel hebt zoals ik vind je een machine met een draaiknop waarbij je tikjes voelt bij het draaien. Liefst heb je dan een voelbare knop en anders moet je met markeerpasta aan de slag om in ieder geval wat beginposities vast te kunnen leggen. En daarna moet je, met hulp natuurlijk, een soort handleiding voor jezelf maken om hopelijk aan het eind van het verhaal je kleding netjes en gaaf weer tevoorschijn te halen.
Het strijken van kleding probeer ik eigenlijk altijd zoveel mogelijk uit te sluiten door kreukvrije materialen te kiezen maar uiteraard ontkom je er niet altijd aan. Dan is het natuurlijk zaak om heel gefocust te werken zodat je je niet brandt en ook je kledingstuk niet ruïneert.
Ligt je kleding eenmaal in de kast dan is het wel zaak dat je weet wat je hebt en waar je het hebt neergelegd. Alles in mijn kast heeft zo zijn eigen plek, spijkerbroeken hier, truien daar, shirts met korte mouwen weer op een andere plek dan de shirts met lange mouwen etc. En van alles probeer je aan de vorm en materialen zoveel mogelijk te onthouden wat de kleur is om geen flater te slaan bij het combineren.
Kleur is bij mij ondertussen best een lastig verhaal. Op heel heldere dagen waarin ik lekker in mijn vel zit wil het me soms nog even lukken een kleur te zien maar er hoeft maar iets aan de ideale omstandigheden te wijzigen of.... ik zie het niet meer. Met als gevolg dat ik soms heilig overtuigd ben van een kleur en er later achter kom dat van die kleur helemaal geen sprake is. Zo heb ik een hele poos gewerkt aan een groene trui die bij navraag uiteindelijk blauw bleek te zijn.....
Doordat ik die kleuren niet meer zie moet ik dus ook heel goed opletten dat mijn sokken en schoenen matchen. Voor de sokken heb ik heel handige rubbertjes die ze als paar in de was goed bijeen houdt en voor wat betreft de schoenen moet ik er dus altijd voor zorgen dat ik ze precies op de juiste plek en volgorde terugzet. Zo staan mijn bruine schoenen altijd links en de grijze rechts. Eens nam ik met een nog slaperige kop een bruine en een grijze schoen. Omdat ik altijd schoenen van hetzelfde merk draag had ik het niet in de gaten. Gevolg was dat iemand me later op de dag vroeg of het zo hoorde te zijn..... wat ik uiteraard beaamd heb.... LOL.
En zo is iets eenvoudigs als je kleden dus elke dag een uitdaging!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten