Meisje, meisje.....
Ik zal een jaar of 15 geweest zijn toen we met de hele familie op verjaarsvisite gingen. De meeste van de aanwezige gasten kenden we niet maar we hadden het prima naar onze zin. Dkleinere kids renden wat rond, de volwassenen zaten gezellig te kletsen en er stond een hoop lekkers op tafel.
Mijn broers en ik waren mijn vader een beetje aan het pesten met het feit dat hij toch echt wel kalend was. Een van de andere gasten probeerde met een lolletje mijn vader bij te staan en zei tegen mij: "Meisje, meisje, jij kunt ook nog ooit iets aan je ogen krijgen."
Het feestje viel een beetje stil. Wij keken elkaar eens aan en begonnen toen hard te lachen. Want hoe cynisch was het dat we niet lang ervoor duidelijk hadden gekregen dat dat nou juist het geval was. Dat ik inderdaad een oogziekte had, slecht zag en.... nog veel slechter zou gaan zien.
Pa was de eerste die weer kon praten. Hij legde de andere gast uit dat dit nou juist het probleem was. De man voelde zich natuurlijk erg rot hierdoor en verontschuldigde zich daarna meerdere malen. Natuurlijk namen we hem niets kwalijk want hij had het uiteraard niet geweten.
Hij probeerde het daarna goed te maken door me met van alles te helpen en stopte me telkens wat van al het lekkers
toe.
Later heb ik nog vaak aan hem teruggedacht als ik weer eens bij een feestje met mijn vingers in een asbak zat terwijl ik op zoek was naar een handjevol pinda's.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten