Gedicht - Hondenpraat

Hondenpraat

Het was een komen en een gaan
op het grote hondenveld
en tussen de bedrijven door
werd hun verhaal verteld.

Een pekineesje liet zich keffend horen
"Men ziet mij altijd over het hoofd."
"toch zal men me later kennen."
"Wat ik je brom, dat is beloofd!"

De pitbull zei" Ik wordt verkeerd begrepen."
"Het is echt een enorme last
maar ooit zal men me leren kennen,"
"Ik ben een doorbijter, dat staat vast."

Een hazewind die stoof voorbij
"Men ziet mij, meestal niet staan."
"Maar dat kan wel kloppen
want ik heb altijd een doel om heen te gaan."

"Laag-bij-de-gronds
dat is wat men van ons teckels zegt."
"Maar ik heb een groots karakter."
"Geloof me maar, 't is echt!"

"Ons Dalmatiërs kent men van het witte doek."
"Het imago super lief."
"Maar ondanks onze gevlekte huid
zijn we heus niet zo naïef."

"Hier ben ik, de Duitse herder."
"Symbool van 'deutsche grundlichheid'.
"Stuur mij achter een inbreker aan
dan heeft hij zeker weten spijt!"

"Ik ben een golden retriver
en hier is mijn maat de labrador."
"Wij zijn enorm hulpvaardig."
"Volg ons en het zit wel snor."

"Een Schotse collie dat ben ik
En Lassie is heus echt mijn naam."
"Ik speelde in een tv-serie
en verwierf zo heel veel faam!"

Er waren nog meer honden
druk bezig in hun spel.
Die hadden geen tijd voor dat geklets
hun verhaal komt later vast nog wel....

 

 

"Wanneer schrijft ze nou eens over ons?"
verzuchten mijn twee poezen.
Ze draaiden zich nog lekker om
en gingen verder soezen.

 

~ Maritha Roijakkers