Vrij laten
Wij vormden samen een fijn stel,
waar yin was daar was yang.
Als een puzzel pasten we ineen
en voor ons leven lang.
Maar plotseling was het kapot,
we groeiden uit elkaar.
Jij ging links en ik ging rechts.
Ineens... was het einde daar.
Wat is het toch geweest
dat ons geluk vernielde,
waardoor we nu zo eenzaam zijn,
terwijl we zo, van elkaar hielden?
Wat duwde ons twee uit elkaar,
wat heeft die wig gedreven.
We deden alles met elkaar,
genoten samen van het leven.
Want ik was jij en jij was mij,
twee handen op een buik.
Samen konden we de wereld aan.
Ons leven dat was puik.
Toen kwamen er die barstjes,
in wat ik voor je voelde,
en snapte ik ineens niet meer,
wat jij zei...en bedoelde.
Angstvallig heb ik geprobeerd
de liefde strak te knijpen.
Maar het gevoel ontglipte me
alsof ik water vast wou grijpen.
We zijn onze eigen weg gegaan.
De deur is dichtgesmeten.
Waarom het allemaal zo moest gaan
dat heb ik nooit geweten.
In mijn hoofd probeer ik nu
ons verhaal nog vorm te geven.
Want hoe dan ook ben jij voor mij,
een stukje van mijn leven.
Toch ben ik nog steeds erg blij
dat ik je, ondanks alles ken.
Zonder jou was ik niet geweest
de persoon die ik nu ben
Ik wens ons dus...het allerbeste,
jij met jou en ik met mij.
Je was jarenlang mijn wederhelft,
maar nu laat ik ons vrij!
~ Maritha Roijakkers
Geen opmerkingen:
Een reactie posten